B L O G • // De baas voor 24 uur

Al een aantal weken, wat zeg ik, maanden, voor de 6e verjaardag van Dyordan, zei hij "als ik jarig ben, ben ik 24 uur de baas."

Alhoewel ik de wijsheid prachtig vond, vroeg ik mij af hoe hij dat dan zag en hoe wij die dag dan in het gareel zouden lopen.

"Gewoon, ik ben 24 uur de baas en ik bepaal."
We nuanceerde het verzoek door te zeggen dat hij op zijn verjaardag wel de baas over het avondeten is. Hij mag op zijn verjaardag beslissen wat er op tafel komt.
"Ja ook! En 24 uur de baas."
Sid en ik kijken elkaar aan en zonder tegen elkaar de woorden uit te spreken, zeiden onze ogen "Dikke vette nee, dat wordt een chaotische, alles wat verboden is, dag."

De verzoeken kwamen maandelijks en daarna wekelijks terug. 24 uur de baas, period. Dat was de strekking.
En wij hielden vol bij alleen het avondeten, en misschien nog wat leuks overdag.
Omdat Dyordan graag wilde inschatten wanneer deze belangrijke taak vervuld kon worden, werd ons ook iedere keer gevraagd hoeveel nachtjes het nog slapen was tot zijn verjaardag.
En omdat ik niet zomaar een random getal uit de kast kon trekken, omdat Dyordan de volgende dag, dat hij het zou vragen, met een ware rekensom het nieuwe getal X zou onderbouwen, stond ik de maand mei op mijn knokkels te tellen en restant van de dagen op te tellen bij de hele maanden erna en gedeelte tot zijn verjaardag.

Op zijn verjaardag zelf was Sid werken. De ochtend verliep zoals elke andere ochtend. Nou ja, niet helemaal. We moesten bij het ontwaken van de jarige uiteraard wel uit volle borst zingen.
Als bedankje voor deze knalfuif, kreeg ik een boos gezicht.
Ik verontschuldigde mij voor mijn valse noten en deed nog een extra hoera poging om het onweer van zijn gezicht te halen.
Maar hij bleef erbij. "Jullie zouden mij allemaal wakker maken en zingen in mijn kamer!"
Alhoewel het goed bedoeld was dat we hem op zijn verjaardag lieten uitslapen, snap ik dat een warm onthaal op je verjaardag in je slaapkamer ook erg leuk was geweest.
Het enige wat ik kon uitbrengen was een sorry.

Rondom lunchtijd, net krap 2 uur na zijn ontbijt, kreeg ik de volgende teleurstelling te verwerken.
"Mam, mijn verjaardag is nog nooit zo saai geweest."
Snap hem ook wel, zijn vader is werken, zijn cadeaus had hij al een paar dagen eerder gekregen, buiten het zingen om, was het gewoon een dag zoals elke andere. Eigenlijk nog wel saaier, want ik was het verwaarloosde huishouden aan het doen.
Omdat Sid mijn auto mee had en zijn auto stil moest blijven staan tot deze gerepareerd kon worden, ook geen mogelijkheid om even lekker ergens naartoe te rijden.

"Dyo, als ik straks klaar ben met stoffen, zuigen en dweilen..." dan liet ik het ramenlapen, waar de wisser al van aan het opladen was, achterwege. "... mag jij bepalen wat we gaan doen, maar moet wel op loopafstand zijn."
De enthousiaste ogen bij het eerste gedeelte dat hij mocht bepalen, zakten in toen hij de opties op loopafstand meteen afwoog.

Had zelf eigenlijk geen zin om de deur uit te gaan met hele kroost dus stelde snel een filmmoment voor als Shayn in zijn bedje ligt.
"Jaaaaa en dan met popcorn." Schreeuwde Dyordan uit.
"Prima, jij bepaalt op je verjaardag." En alsof ik daarmee de zin had uitgesproken dat Dyordan uit zijn hypnose kwam, werd de troefkaart, waar hij het al maanden over had, ingezet.
"Ja ik ben voor 24 uur de baas."
Ach wat maakt het ook uit. Tijdsbesef bij Dyordan is nog niet accuraat, want als we zeggen het duurt nog 5 minuten, zucht hij zichtbaar, puft hij zijn ongenoegen uit en zegt ie dat het nog wel een uur duurt.

Het is inmiddels 11 uur en tegen 8 uur vanavond mag hij zijn kamertje opzoeken, onder het mom dat ie anders voor zijn feestje morgen te moe is.
Dus al met al is hij dan 9 uur de baas, waarvan ik nog een uurtje of twee voor het huishouden, de lunch en douchen kan afboeken.

Ik gok het erop en bevestig dat hij de baas is nadat ik het huishouden heb afgerond, we gegeten hebben en in bad of onder de douche zijn geweest.

Vlak na de lunch willen ze de popcorn voor de film.
Ik probeer nog te adviseren dat je zo snel na de lunch misschien beter kunt wachten, maar ik werd toegesproken dat ik mij er niet mee moest bemoeien. In Dyordan zijn woorden "Ik ben 24 uur de baas"

"Welke popcorn willen jullie, zoet of zout."
Het werd allebei, want Dyordan was de baas.
Het werd een film waar Ayven niet zoveel zin in had, sorry Ayv, Dyordan is de baas.
Terwijl de twee bakken sporen vertonen van grijpgrage handjes, wilden ze liever een bakje chips.
Mijn mond ging open om er wat van te zeggen, maar Dyordan was de baas.

De ijscoman horen we achterlangs passeren. En omdat we nog niet over het water naar de overkant kunnen, moesten we wachten op zijn bezoek aan de voorkant.

De vragen van hoeveel nachtjes nog tot zijn verjaardag, hebben plaatsgemaakt voor hoelang nog tot de ijscoman voor rijdt.
Een uur later saved by his muziekje roep ik dat ik de ijsman weer hoor!
Ze rennen op hun blote voeten naar buiten, alledrie, ik grijp mijn portemonnee en doe mee aan dit uitje, op loopafstand.

We zijn een paar uur verder in zijn bossday, en tot nu toe heb ik alleen maar ja en amen op eet verzoeken gegeven.
Na het ijsje wrijft Dyordan op zijn maag, "wanneer gaan we avondeten?"
"Wat gaan we dan eten Dyordan?"
Ik zette in op patat, lekker makkelijk en zijn lievelings, maar ineens werd het pizza.
"Pizza halen of zelf maken?"

Trek de margaritas, na Dyordan zijn keus, uit de vriezer, geraspte kaas en salami uit de koeling en onze chefkoks zijn bezig in de keuken om hun pizza samen te stellen.
Wederom wordt mijn advies in de wind geslagen, dat teveel kaas kan zorgen dat de bodem slap blijft.
Dyordan is de baas en dat laat hij duidelijk merken als ik zijn kaaspizza zie.

"Ik wil het in de oven stoppen." Zegt Dyordan resoluut.
Hij is de baas, maar dit vind ik eigenlijk gewoon gevaarlijk. Ik besluit de plaat eruit te halen en hij mag met ovenhandschoenen, die reiken tot over zijn ellebogen, de plaat erin schuiven.
Eruit doe ik het.

Zijn pizza smaakt hem goed. Ik weet dat ik de baas over mij heen krijg als ik een opmerking maak over buikpijn en teveel eten, want die kaken lijken de hele dag niet stil te staan, maar maak hem toch. Gewoon omdat het mijn taak is. Ik wil er eigenlijk een stokje voor steken, een halt toeroepen, maar ik besluit dat ik heb gehoord dat kinderen zelf grenzen aan kunnen geven. Het blijft bij een advies.

Sid is inmiddels thuis, hij dacht ook dat we patat zouden bestellen.
De pizza's zijn op. En wij hebben nu geen avondeten. Wij bestellen uiteindelijk een patatje.
De baas komt erbij staan en vist nog wat patat van onze borden, immers kan hij dat maken, want hij is... nou ja je weet inmiddels wat we bedoelen.

Ayven en Shayn gaan weer in bad voordat ze gaan slapen. Op de trap vraagt Ayven zachtjes om een ijsje, maar ik zeg nee, ze hebben genoeg gegeten, bovendien hebben ze al een ijsje gehad.
Als we bijna in Ayven zijn kamer zijn, vraagt Dyordan onderaan de trap of hij nog een toetje mag en doelt op een ijsje.
"Jullie hebben net ijs gehad." Waarop ik de vriezerlade open hoor gaan en ik hem in mijn hoofd hoor zeggen, maar ik ben 24 uur de baas.

Ayven kijkt gepikeerd, "ik wil ook ijs." Maar als ik Ayven zeg dat hij niet jarig is en niet de baas is vandaag, komt Dyordan naar boven.
"Ik ben vandaag 24 uur de baas, en ik zeg dat Ayven een ijsje mag."
Daar stond ik dan in mijn hemd gezet maar trots dat hij zijn kaart trok om voor Ayven op te komen.

Als ik na een lange dag mijn voeten omhoog doe en Dyordan naast mij hoor kreunen, klagend over een volle buik en vieze smaak in zijn mond, heb ik spijt dat ik hem niet meer heb geremd. Waarom ben ik toch volledig meegegaan in zijn almighty dagje. Voor mij viel alleen maar ja zeggen enorm mee, maar hij zit nu met maagzuur van veel door elkaar heen eten.
Ondanks zijn vervelende gevoel heeft hij een leuke dag gehad en was zijn verjaardag toch niet zo saai.

Ik overdenk nog even de dag als we hem naar bed brengen. Ik dacht slim te zijn, de ik-ben-de-baas-dag overleefd te hebben door 24 uur in te korten. Maar nadat Ayven al vroeg wanneer hij de baas mocht zijn, krijg ik nu Dyordan in slaap met de laatste woorden, "Hoeveel nachtjes nog tot ik weer jarig ben en de baas voor 24 uur ben?"
Ik kan nu geen nee zeggen volgend jaar, want hij vroeg het vandaag, op de dag, dat hij 24 uur de baas was.

Ik doe mijn handen omhoog en geef mij over.