G A A N • M E T • D I E • B A N A A N

Mijn blogs gaan veelal over Dyordan en mij. Soms zet ik manlief nog weleens gekscherend neer. Maar Felies, daar durf ik eigenlijk niet zoveel over te schrijven. Alhoewel ze net zo een groot plekje in mijn hart heeft als de rest van het gezin, ben ik bang dat mijn blogs niet in goede aarde vallen bij deze puber. Dat ze het niet leuk vindt omdat ze al 13 is en vrienden en vriendinnen op school in theorie alles kunnen lezen. Alleen klopt het niet voor mijn gevoel. Ik lees mijn blogs terug en zie in mijn pagina overzicht Dyordan voor en Dyordan na. Heel soms Felies? Zij hoort hier ook thuis. Ook zij is onderdeel van mijn leven en heeft een groot gedeelte van mij gekleurd. Misschien komt het ook omdat de fase waarin Felies zit, wat normaler is. Dichter bij mijzelf en minder nieuw, zoals de fases van een klein kindje wel is. Bedoel ben dan wel 33 maar kan mij mijn eigen tienerjaren nog wel herinneren. Foto's die ik online post zijn ook vaak van Dyordan. Felies is fotogeniek maa

Wat door mij de afgelopen weken als een onmogelijke keus was bestempeld is vandaag door de gynecoloog medegedeeld als een voorzichtig dwingen richting de beste optie. Een geplande keizersnede. Dit komt toch wel hard aan en ben stiekem direct zenuwachtig. Je weet wat je te wachten staat en als we straks door de opname gebeld worden, ook precies wanneer. Je kunt naar de datum toeleven. Je bent dan niet alleen opnieuw een mama maar ook revaliderend van een buikoperatie. Al een aantal weken onder behandeling van de gynaecoloog, en op elke controle wordt mij gevraagd wat ik zou willen. Doordat ik in 2016 een spoedkeizersnede heb gehad, heb je blijkbaar als zwangere het voor het zeggen of je het wil proberen of de natuur direct een handje wilt laten helpen. Ik was er destijds kapot van dat het mijn lichaam niet gelukt was om natuurlijk te bevallen en was in het begin van de huidige zwangerschap zwaar overtuigd van wat ik wilde. Geen keizersnede, want was pittig, herstel duurt langer

Ons kind heeft een geweldig gevoel voor ordening. Kleur bij kleur, soort bij soort en alles recht in een lijn. Als ik echter naar de vloer kijk, die na het spelen bezaait is met speelgoed, twijfel ik toch weer over zijn ordening. Dyordan heeft een behoorlijk gevulde speelgoedkist, we hebben hem al wat opgeschoond voor de aanstaande verhuizing, maar alsnog kan hij zijn geluk niet op. Hij is gek op auto's en, als ze geluid maken, zet hij ze het liefst allemaal tegelijk aan. Blijft er een toettoet hangen in zijn muziekje, loopt hij naar de keuken en vraagt om een mes en nieuwe batterijen. Ja iets met een slecht voorbeeld, mama, en batterijen verwisselen. Na-tuur-lijk krijgt hij het gevraagde mes nooit! Sinds een paar maanden heeft Dyordan ontdekt dat het leuk is om alle auto's op een rij te plaatsen. In file te zetten of gewoon naast elkaar, zoals op een parkeerplaats. Doet het overigens ook met puzzelstukjes. Zorgvuldig krijgt elke auto een plekje. Op kleur, soort of groo

Sommige woordjes hebben meerdere betekenissen, het is grappig dat je dat nu pas heel goed beseft als je kind je daarmee confronteert. Er wordt een boertje gelaten en we roepen "O een boertje" Dyordan zegt dat uiteraard na maar wijst naar zijn tractor waar een ieniemie poppetje in zit. "Een boertje hè" OMG ja dat klopt, dat is ook een boer. Net als heet. Dyordan wil casava hebben waarop ik hem waarschuw, "ze zijn wel heet hè." Ietwat verbaasd heeft hij het chipje in handen en blaast maar voor de zekerheid. Ik begin een beetje te lachen. "Bedoel niet heet van warm of koud, maar heet van pittig." "Oeh, pittig" zegt ie met een vertrokken gezicht. Haha ja Dyo, dat bedoelde mama. "Kom je mama een knuffel geven?" Ik verwacht zijn heerlijke kleine armpjes om mij heen geslagen, maar in plaats daarvan krijg ik één van zijn woezel en pip knuffels in mijn handen geduwd. Met een glimlach, verbaas ik me soms hoe hij een en deze

Felicia is 13 inmiddels. Als je haar ziet is ze een echte dame, of zeg maar gerust vrouw. Het is dat papa haar nog verbiedt om make-up naar school te dragen, maar haar steeds volwassener wordende verschijning laat ons hart soms even vasthouden. Soms heeft ze nog van die buien, dan trekt ze lekker een veels te kleine Olaf of Stitch onesie aan. Of een grappige stitch trui die echt weer voor een meisje is in plaats van voor een vrouw. Wij vinden de ontkenning van ouder worden soms best fijn. Thuis kan ze gelukkig haar zelf zijn. En zo gebeurt het dat ze vieze iehhhh bekken trekt, als ik een van mijn bakprobeersels voor haar neus houd. "Hier, proef, dat is lekker. Ik heb bananenbrood gemaakt." Felies kijkt van mij naar het stukje wat ik haar probeer aan te reiken. Ze kijkt weer op naar mij en ze trekt een bek alsof ik haar mee wil laten doen aan fear factor of Expeditie Robinson. Ik hou het iets dichter bij. "Hier pak aan." Ze begint te trappelen. Lichtelijk ta