G A A N • M E T • D I E • B A N A A N

Ontzettend vermoeiend mijn mama. Als ze wat in haar kop heeft, moet dat vrij snel gebeuren. Ze staat iedere ochtend voor mijn overvolle kast te mopperen over gebrek aan leuke passende kleding. Zelf is ze in een mum van tijd klaar, maar voor mijn kast roept ze "hmz niet de kleur van vandaag." "Voor het weer vandaag te koud/warm." "Beetje ongemakkelijk." "Nee vandaag geen tokkie huishoud stijl." "Wa ar zijn toch de lange mouwen rompers als je ze nodig hebt." "Past niet bij elkaar." Ondertussen hoor ik dat gemekker aan en denk alleen maar, wat maak je je druk. Vanavond vliegt mijn avondpotje alle kanten op en zit ik weer onder. Als ik niet al enorm knoei met mijn fruit in de ochtend. Ik zulluf doen! En ik kruip, loop, banjer en worstel mij overal doorheen, de kale plekken en smoezelige vlekken ontbreken straks toch niet op mijn outfit...   Als ze eenmaal een setje gevonden heeft mag ik eindelijk douchen! Daar word ik bl

Het was nog zo pril het was nog zo klein Maar dat gevoel wat we hadden was al zo fijn We liepen hard van stapel en waren zo verheugd We wilden het zo graag delen, onze baby vreugd. Het hartje klopte niet en het groeide ook niet meer gestaag. Wat is het geweest waarom je niet meer groeide, dat is de vraag Het voelt dubbel, het is goed dat mijn lichaam een imperfectie herkend Maar dat je ons kindje zou worden, was voor ons ook al even bekend. We dachten al aan de toekomst, wij met zijn vijven, Maar helaas hoorden we dat je toch niet bij ons kon blijven. Ik voel me verdrietig, machteloos en eigenlijk heel naar Wat een impact heeft een klein vruchtje, het is best heel zwaar. Ik schommel met mijn emoties en worstel met het verdriet Tranen wegvegend, hopend dat niemand het ziet. Steun van familie en vrienden geeft weer wat kracht. De aanwezigheid, jullie steun en liefde heeft het verdriet wat verzacht. Klein engeltje. 05/09/2017