G A A N • M E T • D I E • B A N A A N

Zit je op facebook, komt er een leuke actie van Albert voorbij. "Kom in je voetbaltenue en krijg een gratis album" (leeg welteverstaan) Leuke actie! Wel grappig, kids die de moeite nemen om te verkleden voor een gratis album, omdat ouders te krenterig waren om deze te kopen of in de actie erbij te nemen. En dan zelfs nog klagen dat er niets werd meegegeven, toen er niet werd voldaan aan deze 'actievoorwaarden'. Boek kost ongeveer 1,50. Bespaar toch de moeite van het klagen. Nee ik oordeel niet, vind het gewoon een grappige constatering. Aan al die zure reacties onder het bericht te lezen, van volwassen mensen, werkt de marketing stunt overigens prima. Klantenbinding door middel van een spaaractie. Men haalt zelfs extra producten om weer meer plaatjes te kunnen krijgen. (Maar een voetbal album dan weer niet?) Ze zijn oprecht boos, geirriteerd, teleurgesteld dat de voetbalplaatjes al tijden niet worden meegegeven. Dat hun kans is verkeken om een boek vol te kri

Mijn peuter en een speen, tot ruim 6 weken geleden, een hechte combinatie, daar durf je niet tussen te komen. Een match made in heaven, zeg maar. Het is zijn gemak, veilige gevoel, zijn troost, even zen moment en mogelijkheid om rustig te worden. Voelt hij zich niet lekker dan is zijn speen zijn beste vriendje. Is hij moe maar wil of kan hij niet slapen, dan is dit maatje er weer voor hem. Wil hij even zitten, concentreren in eigen space, jawel dan sabbelt hij het liefst op zijn speen. Naarmate hij er steeds meer mee vergroeide, maakte ik mij steeds meer zorgen. Hoe gaan we dat ritueel ooit aanpakken als we gaan afkicken. Hoe gaat hij het sabbelen op een speen afleren als hij nu al moord en brand schreeuwt als we hem niet mee hebben genomen? Cold turkey? Aan de ene kant vind ik het ongezond. Een kind van twee die nog steeds aan de speen is en daar zijn comfort in zoekt. Ik ben bang voor de horrorverhalen wat betreft scheefstand van zijn ienie minie tandjes. Ook word ik er gek