G A A N • M E T • D I E • B A N A A N

Voordat Dyordan geboren werd had ik een duidelijke instelling hoe we hem op zouden voeden. Zo zouden we hem nooit bij ons in bed nemen. Ik was ervan overtuigd, hoe klein ook, dat kinderen in hun eigen bed horen te slapen. Maar o wat is het fijn als je kindje zich niet lekker voelt om zijn veels te warme lijfje tegen je aan te voelen. Je hebt het gevoel dat je een beetje pijn van hem weg kunt nemen en hem geborgenheid kan geven. Soms is het gewoon fijn om die kleine bij je te laten liggen om zelf geen slapeloze nacht te hebben. Want standvastig de jongeman in zijn bedje leggen en vervolgens huilen tot hij geen tranen meer over heeft, is ook niet de ideale oplossing. Ja noem het zwak of i told you so. Maar wat was ik naïef voor de geboorte. Natúúrlijk is het normaal om je meest waardevolste geschenk te koesteren en bij je te nemen als hij dat nodig heeft. Nu hij kan praten maakt hij het soms zelf wel eens duidelijk. Huilen en huilen en dan de woorden "mama slapen". Ik v

Wanneer je kleine dreumes de doorslag moet geven... Toen we zwanger waren van Dyordan waren we het niet altijd eens over de gefantaseerde namen. Mijn behoorlijk overdreven input zette geen zoden aan de dijk. Heb mijn vriend nog nooit zo vies zien kijken bij sommige babynamen. Dat een babynaam behoorlijk persoonlijk is en dat niet elke naam even leuk is als bij de ene Jan als bij de andere Jan, weten we ook. Het is soms gewenning, helemaal als je baby geboren is. Ja dit is een echte Jan. Of hmm misschien paste Jan toch niet helemaal en had het beter Dirk Jan kunnen heten bijvoorbeeld. Persoonlijk ben ik van mening dat het weten van een geslacht zou kunnen helpen bij de keuze. Je kunt al tegen je inieminie in je buik praten en hem of haar noemen bij zijn of haar naam. Je gevoel bij een naam is niet alleen maar op afstand, maar heeft nu ook een sterke betekenis. Het is jouw kleintje al. Sid is overigens een ster in namen verzinnen. Hij heeft tot nu toe al onze bedachtte namen uit

Al een tijd niets van mij gehoord, maar ja dat heb je als je een behoorlijk druk interessant leven hebt. Alles opschrijven hoort er dan niet meer bij. Maar natuurlijk snap ik ook dat er best wat mensen online mee lezen voor vermaak, en zitten te springen om te horen hoe het ons vergaat. Face to face spreken we elkaar bijna nooit maar wat kun je je op het digitale platform toch heerlijk verkneukelen of genieten van een ander zijn leven. Zo jammer als er dan steeds niets gepost wordt. Oké natuurlijk is dit gekscherend. Ik bedoel het niet zo. Dacht een introductie voor ik weer een van onze avonturen online zet. Maar echt, ineens dacht ik, er zijn echt mensen die tegenwoordig de telefoon niet meer durven op te pakken om even te bellen en te vragen hoe het gaat. Ook whatsappen zit er soms niet meer in. Een kaartje via de post is bij dezelfde mensen, ook in 2010 blijven hangen. Alleen facebook telt nog. Het geeft niet hoor, op sommige mensen zit je totaal niet te wachten, maar het schij