B L O G • // Aangeschoten van zijn adem
Ik kreeg laatst weer een herinnering op facebook van een post die ik iets meer als een jaar geleden, tijdens mijn zwangerschap, had geschreven. Ik moest er weer vreselijk om lachen. Hoewel ik nog niet het gevoel heb dat mijn hormoonhuishouding alweer op normale tour is, weet ik nu natuurlijk wel beter. Ik had tijdens mijn zwangerschap de raarste zaken waar ik over nadacht. Iets waar je nooit bij stil staat, was ineens een hele openbaring. Alsof ik de waarom fase van een peuter opnieuw doormaakte. Vorig jaar ging mijn vriend met een gezamenlijke vriend de figuurlijke bloemetjes buiten zetten in Amsterdam. Ik kon mij onder het mom van ik ben zwanger en ik trek dat niet en wil niet in een rokershol staan, heerlijk op de bank nestelen. Ik heb heerlijk genoten en lag rond een goede klok van 12 in mijn bed. Toen mijn blaas mij uit mijn slaap hield zag ik dat de mannen de half 6 al gepasseerd waren en schenen het blijkbaar dus erg naar hun zin te hebben. Dat ze het naar hun zin geha