B L O G • // Spook met streken
Je komt weleens van die plaatjes op internet tegen waarin het herkenbare moederschap wordt afgebeeld. De before en after kids plaatjes. Scrollend door de herkenbare tekeningen, gniffel ik wat af. De één nog herkenbaarder dan de andere. Ik kan het niet helpen dat ik met een glimlach zit te staren en dagdroom over mijn eigen situatie. Twee kinderen die de hele dag om mama haar aandacht kunnen vragen, maar hoe vermoeiend ook, tegelijkertijd zo heerlijk. Ik typ bovenstaande regels in alle rust op de toilet. Ik weet niet hoe, maar mijn oudste is er dit keer nog niet achter dat ik mij heb teruggetrokken uit de woonkamer. Even some me time. Ondertussen hoor ik Dyo in de woonkamer om papa's aandacht vragen, ik hoor wat vallen, papa corrigeert, Ayven jammert omdat hij honger heeft, en hoor Sid roepen, jezus Dyo, je stinkt. Ik geniet even van alle rust in mijn eigen stankkamertje, want dit komt zelden voor. Meestal zit Dyo met secondenlijm aan mij vastgeplakt. Waar ik ga, is hij. '