G A A N • M E T • D I E • B A N A A N

Vuile vieze miezerige kolere hufter. Dacht ik 10 minuten nadat het voorval gebeurd was. Ongeveer 5 weken geleden lag ik van onderen open op de operatie tafel. Ayven werd geboren. Sid heeft zorgverlof opgenomen om voor mij en Dyordan te zorgen, omdat mij op het hart is gedrukt om niet weer zo ontzettend eigenwijs te zijn als na de eerste keizersnede. Ookal denk je weer hele werelden aan te kunnen, je hebt het mis. Je loopt je zelf snel voorbij en als je eenmaal na X maanden ontzwangert hoort te zijn, voel je ineens nog vanalles. Zou dit nog ooit weggaan, of heb ik gewoon teveel gedaan na deze buikoperatie terwijl er 6 weken rustigaan-tijd voor stond? Afijn, afgelopen 5 weken heb ik mij echt als een diva gedragen, want dat was mijn meegekregen recept na deze keizersnede. Zo erg dat ik nu eelt op mijn billen heb van het zitten en niets doen. Ha overdrijven is een vak, ik weet het, maar in ieder geval rent Sid zichtbaar een slag in de rondte en klaagt hij inmiddels zelf over zijn rug,

Tiny en Lau maar dan zonder de K%@&# kersemis. Alhoewel we wel even hebben gevloekt. Traditiegetrouw willen we ieder jaar een gezinsfoto met de kerst. Leuk voor het album! Aangezien onze grootste telg dit jaar pas 2e kerstdag bij ons is en we op kerstavond al onze foto willen gebruiken voor de digitale kerstgroet, hebben we de foto gemaakt in onze prexmas (pre xmas) outfit afgelopen zaterdag. Maar het gaat hem vooral om de making off. Alhoewel het lijkt alsof iedereen heeft ingestemd met de foto, heeft de voorbereiding behoorlijk wat voeten in aarde gehad. Hele onredelijke eisen stel ik toch niet? Waarom is het iedere keer weer zo een gehannis? In mijn hoofd het perfecte gezinsplaatje al geschoten, maar in de praktijk een behoorlijke klus. De kerstboom, hele gezin en hond moeten erop staan. Liefst lachend, dat we het leuk hebben, kleding deels zichtbaar, haren goed in model, de zwembandjes, oké behoorlijke zwemvesten dan, weggewerkt en juiste licht en een zo min mogelijke sta

Het is bijna 3 weken geleden dat Ayven ons gezin heeft aangevuld met zijn liefde en aanwezigheid. Ondanks dat Sid het al voor de derde keer mee maakt en ik recentelijk nog de baby periode van Dyordan heb meegemaakt, zijn we toch soms weer wat nitwitten. Hoe was het ook alweer? Zelfs doorgewinterde ouders maken overigens weleens een foutje. Waar ik het op de hormonen kan gooien, mag Sid het op de vermoeidheid gooien. Onze muppet drinkt behoorlijk gulzig uit zijn fles. Soms zo gulzig dat hij zich verslikt. Dit gebeurt soms twee keer op een hele fles. Echter kwam Sid nu behoorlijk verbaasd met grote ogen naar boven, waar ik even aan het rusten was op bed. "Hij verslikt zich nu echt heel vaak, hij wil zijn fles niet, wat moet ik nu doen." Ik neem onze bink over en denk 'eerst zien dan geloven', zal allemaal wel meevallen. Zodra ik de fles in zijn mond steek gaat hij al proesten. Ik vermoed dat de speen niet goed meer is, maar Sid gooit nog een balletje op dat mijn m