B L O G • // #@#$% Kersemisfoto's
Tiny en Lau maar dan zonder de K%@&# kersemis.
Alhoewel we wel even hebben gevloekt.
Traditiegetrouw willen we ieder jaar een gezinsfoto met de kerst. Leuk voor het album! Aangezien onze grootste telg dit jaar pas 2e kerstdag bij ons is en we op kerstavond al onze foto willen gebruiken voor de digitale kerstgroet, hebben we de foto gemaakt in onze prexmas (pre xmas) outfit afgelopen zaterdag. Maar het gaat hem vooral om de making off.
Alhoewel het lijkt alsof iedereen heeft ingestemd met de foto, heeft de voorbereiding behoorlijk wat voeten in aarde gehad. Hele onredelijke eisen stel ik toch niet? Waarom is het iedere keer weer zo een gehannis?
In mijn hoofd het perfecte gezinsplaatje al geschoten, maar in de praktijk een behoorlijke klus. De kerstboom, hele gezin en hond moeten erop staan. Liefst lachend, dat we het leuk hebben, kleding deels zichtbaar, haren goed in model, de zwembandjes, oké behoorlijke zwemvesten dan, weggewerkt en juiste licht en een zo min mogelijke statische foto.
Kerstboom dit jaar werd al het eerste lachertje. Bij gebrek aan, vanwege de aankomende verhuizing, maar ons miniboompje in de hand gehouden. Achteraf maakt dat ook wel de foto, het verhaal achter het handmodelletje. Daarna onze Ayven die eigenlijk helemaal geen zin had in de nonsens en het op een krijsen zette. Onze Dyo 'ik ben twee en zeg lekker nee', had totaal geen behoefte aan een foto. Welke werelden wij ook beloofden, welke straffen we er ook tegenover zetten (als je niet.... dan....), hij had geen zin en werd alleen maar strontvervelender. Ja noem mij een loedermoeder, maar hey kind, je kunt toch wel even twee tellen naar het vogeltje kijken?
Zat hij dan eindelijk met allerlei beloftes, stond de zelfontspanner inmiddels op 10 seconden. Had ik wel de tijd om mij in het kerstplaatje te mengen, bleek dit weer voor onze ik-kan-niet-stil-zitten-peuter te lang te zijn. Nog voordat de foto's werden gemaakt, stond hij alweer te jammeren dat hij geen zin had. Auto's wilde kijken, spelen, weg wilde op visite, alles, maar absoluut geen foto maken.
En als deze jongeman eindelijk leuk op de foto stond, bleek ik binnen die 10 seconden mij net buiten het bereik van de foto te hebben geplaatst. Half hoofd hier of een halve romp daar.
Inmiddels poging 3929, stond niemand meer te lachen van de kramp in de kaken.
Van alle foto's die geschoten zijn, is 80% bewogen, 10% de minder flateuze lijnen vreselijk zichtbaar, 5% ogen dicht, staat omgedraaid of staat buiten beeld, 5% belichting waardeloos en de achtergrond hinderlijk. Kom je dus op 100% rukke foto's uit, waarvan je er dan eentje kiest waar we als semi perfect gezin, lachend, iedereen heel gemeend fijne kerstdagen wensen.
%@^#&#**# Kersemisfoto's.
Alhoewel we wel even hebben gevloekt.
Traditiegetrouw willen we ieder jaar een gezinsfoto met de kerst. Leuk voor het album! Aangezien onze grootste telg dit jaar pas 2e kerstdag bij ons is en we op kerstavond al onze foto willen gebruiken voor de digitale kerstgroet, hebben we de foto gemaakt in onze prexmas (pre xmas) outfit afgelopen zaterdag. Maar het gaat hem vooral om de making off.
Alhoewel het lijkt alsof iedereen heeft ingestemd met de foto, heeft de voorbereiding behoorlijk wat voeten in aarde gehad. Hele onredelijke eisen stel ik toch niet? Waarom is het iedere keer weer zo een gehannis?
In mijn hoofd het perfecte gezinsplaatje al geschoten, maar in de praktijk een behoorlijke klus. De kerstboom, hele gezin en hond moeten erop staan. Liefst lachend, dat we het leuk hebben, kleding deels zichtbaar, haren goed in model, de zwembandjes, oké behoorlijke zwemvesten dan, weggewerkt en juiste licht en een zo min mogelijke statische foto.
Kerstboom dit jaar werd al het eerste lachertje. Bij gebrek aan, vanwege de aankomende verhuizing, maar ons miniboompje in de hand gehouden. Achteraf maakt dat ook wel de foto, het verhaal achter het handmodelletje. Daarna onze Ayven die eigenlijk helemaal geen zin had in de nonsens en het op een krijsen zette. Onze Dyo 'ik ben twee en zeg lekker nee', had totaal geen behoefte aan een foto. Welke werelden wij ook beloofden, welke straffen we er ook tegenover zetten (als je niet.... dan....), hij had geen zin en werd alleen maar strontvervelender. Ja noem mij een loedermoeder, maar hey kind, je kunt toch wel even twee tellen naar het vogeltje kijken?
Zat hij dan eindelijk met allerlei beloftes, stond de zelfontspanner inmiddels op 10 seconden. Had ik wel de tijd om mij in het kerstplaatje te mengen, bleek dit weer voor onze ik-kan-niet-stil-zitten-peuter te lang te zijn. Nog voordat de foto's werden gemaakt, stond hij alweer te jammeren dat hij geen zin had. Auto's wilde kijken, spelen, weg wilde op visite, alles, maar absoluut geen foto maken.
En als deze jongeman eindelijk leuk op de foto stond, bleek ik binnen die 10 seconden mij net buiten het bereik van de foto te hebben geplaatst. Half hoofd hier of een halve romp daar.
Inmiddels poging 3929, stond niemand meer te lachen van de kramp in de kaken.
Van alle foto's die geschoten zijn, is 80% bewogen, 10% de minder flateuze lijnen vreselijk zichtbaar, 5% ogen dicht, staat omgedraaid of staat buiten beeld, 5% belichting waardeloos en de achtergrond hinderlijk. Kom je dus op 100% rukke foto's uit, waarvan je er dan eentje kiest waar we als semi perfect gezin, lachend, iedereen heel gemeend fijne kerstdagen wensen.
%@^#&#**# Kersemisfoto's.
Reacties
Een reactie posten