B L O G • // Almere jengel

Gisteren had ik een heeeeeeeele zware dag.

Zat zelf niet zo lekker in mijn vel, en alsof ze het aanvoelen, waren de jongens de hele dag 'vervelend'. Ik liep op mijn tandvlees, kort lontje, kon geen gehuil, gejammer en geplaag meer horen of zien.

Tegen zeven uur Shayn naar bed gebracht, hoor ik beneden iemand die van de trap af lazert. Paar keer gebonk, dus zal vast het kleinste trapje beneden zijn.

Tot het moment van huilen en geschreeuw, had ik nog de goede hoop dat het gebonk van iets anders vandaan kwam.

Ayven zet het op een brullen. Alweer hij! Vorige week nam hij de trap ook al als soort van glijbaan, met blauwe ronde plekken op zijn rug, precies waar zijn werveltjes iets boller staan.

Sid is gelukkig thuis in de tuin en terwijl ik naar buiten schreeuw vanaf de bovenste verdieping dat Ayven van de trap is gevallen zie ik hem naar binnen snellen.

Buiten het huilen van de schrik, geeft hij dit keer geen pijn aan en een ijsje uit de vriezer zorgt ervoor dat zijn tranen als sneeuw voor de zon verdwijnen.

Toch heeft aapie vannacht bij ons geslapen, omdat hij bij het avondkusje om naar bed te gaan een buil op zijn hoofd had en deze toch wel blauw was.

Hij sliep inmidels, en omdat hij niet aangaf hoe hij zich voelde hebben we hem mee naar boven genomen.

Een paar keer zijn we wakker geweest, om de antwoorden te peilen van "ben je misselijk, heb je hoofdpijn, hoe voel je je?"

De schade leek mee te vallen.

Vanochtend, stram van de houding waarin ik gedwongen in bed lag, bedacht ik mij dat ik niet nog zo een dag als gisteren wilde hebben.

Want dan wordt deze mama jengelig.

Ayven kwam vrolijk uitgeslapen uit bed, dus daar ging het inmiddels beter mee.

Het is een heldere mooie dag, dit vraagt om een buitenactiviteit.

Ik doe 2 keer per week aan powerwalken met een clubje buurtgenoten bij onze plaatselijke sportschool, dus ben niet meer zo heel vies van bewegen. Ik bedacht mij dat ik best wel wat meters wilde maken, we wonen hier immers in een prachtige omgeving en de kids kunnen dan een stuk meefietsen.

Op de vraag "waarnaartoe dan" en de opmerking "zo saai" van mijn oudste zoon, blijken ze voor 'gewoon' fietsen niet meteen overstag te gaan. 

We kunnen naar de kemphaan, er is volgens mij ook iets om te spelen in de buurt, of Almere jungle?

Tegen 10en stonden we paraat, in bad geweest, slaapgiechel gepoetst, ingesmeerd en bepakt. Loopschoenen aan, route uitgestippeld, hoppa wandelwagen en de fietsen eruit, want de kids waren ineens springende enthousiaste, ongeduldige wezens geworden, toen Almere jungle de tussen stop werd.

Toen we tegen half 2 terug kwamen en voor de deur stonden, waren mijn kindjes moe, op hoop van zege dat ze pas jengelig worden tegen slaaptijd.