B L O G • // Falentijn
Happy valentinesday voor iedereen waar de dag nog niet van verpest is... (zeg ik met mijn beste geïmiteerde chagrijnige hoofd. Vergeet daarbij de droevige ogen, hangend hoofd en pruillip niet.)
Twee dagen geleden was het voor mij al gedaan.
Dit stomme commerciële klote dagje overigens nooit leuk gevonden. Geldklopperij noemde ik het altijd, vooral als je een vriendje hebt. Niet spontaan wat kunnen kopen, nee perse op de dag zelf je affectie tonen en dan alles mega zoetsappig en duurder dan normaal.
Die stress 1 dag van tevoren, omdat je de hint na tig reclamefolders met rode omrande lintjes, hartjes en knuffelige teddybeertjes met valentijnsdag in koeienletters afgedrukt, totaal gemist had. Of het gevoel hebt dat je net als de paaseitjes en de pepernoten, nog zeeën van tijd hebt tot de dag is aangebroken.
Valentijn in je tienerjaren, ook een verschrikking.
Je bent verliefd, dit is het moment van de waarheid en dan de hele week met een brok in je keel en knoop in je maag of je het hem nou wel of niet moet laten blijken.
Of die ene populaire waardoor jij je nog meer een nerd of lelijkerd voelt.
We wisten al dat ze populair was op school, maar really, zijn er 12 slijmballen, want zijn er vast nog meer die 's avonds met haar in gedachten gaan slapen, die moedig genoeg waren om een roos te kopen.
Daar zit ze dan, 12 rozen van secret crushes. Waaronder haar, is het nou jaloers of pronkende, high school lover?
En ik, met meerdere teleurgestelden om mij heen overigens, 0. Gewoon noppes, nada, niente.
De jaren erop getwijfeld of ik mijzelf een roos zou sturen, Zielig met een hoofdletter, of een vriendin in het complot zou betrekken, omg medeplichtigen die kunnen snitchen als je ruzie hebt.
Toen ik er ineens toch één kreeg, begreep ik pas dat niets krijgen veel leuker was.
De onzekerheid, wie was het, was het die jongen die ik ook leuk vond, waarom staat het er niet bij! En dan de klasgenoten die steeds naar je toe kwamen, 'oehhh, iemand vindt je leuk.' En dan schaamrood op de kaken weglopen.
De dagen erna, niemand had zich gemeld, ik wist niet wie het was, sloeg de twijfel toe. Was dit een grapje?
Hebben ze met mij gesold? Moet ik nu zeggen dat ik weet wie het was maar niet ga vertellen, voordat de bullies ook bij mij kwamen met het verhaal dat het een grapje was van hun? Overigens zielig nu ik het bedenk. Wie geeft er nou 2 gulden 50 uit aan een meisje voor de grap.
O dat tienerbrein, vooral rondom valentijn, wat ben ik blij daar vanaf te zijn.
Maar ja die verdomde 14 februari komt ook daarna nog ieder jaar terug. Same date different sorrows.
Na jaren samen te zijn met mijn NU man, werd deze dag altijd een verrassing. Ik deed af en toe een kaartje, en hij zo nu en dan een presentje. Ook al blies ik al weken vantevoren van die toren WE DOEN NIET AAN VALENTIJN.
ÁLs ik wat kreeg, vond ik het altijd wel lief en attent en een verrassing.
Wat een schat.
Vorig jaar dacht ik eens laat ik hem verrassen.
En ik kreeg zelf... verrassing... niets, noppes, nada, zoals vroeger op school.
Oké, een liefdevolle kus, verliefde blik en een extra knuffel kon ik in mijn zak steken.
Het verweer MAAR WE DOEN TOCH NIET AAN VALENTIJN ging de eerste 9 jaar ook ene oor in andere oor uit, waarom nu dan niet?
Nee ik was niet teleurgesteld, volgend jaar is het gewoon weer een verrassing wat er gaat gebeuren.
Zeg ik in een herhalend mantra tegen mijzelf.
Ik was van het puberbrein af, maar dit damesbrein rondom valentijn is ook niet veel soeps.
Afgelopen week had ik elke hint en reclamefolder online wel al gezien.
Met de goede en snelle bezorgservice ben je bijna nooit meer te laat, dus afgelopen donderdag toch nog snel wat besteld.
Eerste jaar dat mijn valentijn ook echt mijn man is, dus even iets met een gebaar vond ik wel passend.
Sid is gek op barbecuen en ooit wil hij zijn eigen toko daarin oprichten.
Ik heb dus een paar leren bbq handschoenen besteld met mogelijk zijn toekomstige logo erop geprint.
Dit pakket kon op de 14e geleverd worden, maar omdat ik dat toch weer te riskant vond, haha ironie, toch maar voor zaterdag gekozen.
We waren zaterdag net weg toen de bezorger blijkbaar op de stoep had gestaan. En aangezien we hele fijne buren hebben was het pakket wel al in onze straat afgeleverd.
Sid haalt het op nadat hij het briefje in de brievenbus gevonden had.
'ahh schat wat lief, hou ook van jou.'
WTF. Spoiler alert
In al mijn verbazing roep ik naar beneden 'Wat is lief?
'Ahhh, waarom maak je mijn pakketje open.
Er staat Wendy Bleker - Balhan op!'
Waarop Sid antwoord 'Jij zei altijd dat ik jouw post enzo ook open mocht maken.'
Ik roep weer 'Maar dat deed je nog steeds niet nadat ik het gezegd had. Alle pakketjes staan altijd ongeopend op tafel.'
'Ja en nu dus niet.' Antwoorde Sid verontwaardigd.
Mijn scheur trok ik ook weer open 'Maar kom op hey, mijn naam staat er op en er staat vast ook een afzender op de doos met yoursurprise.nl, hoezo besluit je ineens vandaag om dan wel een pakketje open te maken?'
Met welke uitleg hij ook kwam, het rijmde niet.
Ik dacht ik zeg niet dat ik een pakketje verwacht en hij die niet mag open maken, want dat zeg ik eigenlijk alleen als ik een verrassing heb, en ja dan is het geen verrassing meer. Wilde voorkomen dat hij wellicht zich ook verplicht voelde voor valentijnsdag wat te kopen omdat hij nu wist dat ik ook wat zou hebben.
Hij maakt nooit een pakket open, hij weet nooit wat ik bestel en kijkt er nooit naar om.
En speciaal wat een verrassing moest blijven, voor die éne dag, wordt hij ineens nieuwsgierig en opent hij een pakketje. Ziet het kaartje erin, leest het kaartje en pakt ook nog cadeautje eruit. Why?
Dit brein heeft kortsluiting. Hoe dan, waarom, why, wat doe je, wtf, koekoek koekoek.
'Heb je ook gezien wat er op de handschoenen staat.' Vroeg ik hem, omdat ik toch wel benieuwd was wat hij van het logo vond.
'Nee! O dat is dan de verrassing op valentijnsdag.' Roept hij enthousiast.
Ik kan nogal toneelschool achtig met een zielig stemmetje drama gepikeerd doen en vertel hem dat hij maandag geen cadeautje meer krijgt, omdat hij de verrassing toch verpest heeft.
Mijn man kent mij langer als vandaag en begint te lachen. Ik snap pas na het typen van deze blog de ironie overigens.
Toen deed ik er echter nog een schepje bovenop met hetzelfde pruillipje en gepikeerde stemmetje 'Verbrand je fikken er maar mee.'
Kom ik beneden, staat de geopende doos op tafel met grote koeienletters, niet te missen, yoursurprise.nl! In tweevoud, inclusief een plaatje van een cadeautje.
Het is gewoon net als die stomme valentijnsfolders waarvan je de hint voor vandaag óók te laat hebt opgemerkt... maar voel je vooral niet verplicht. 🤪
KUT VALENTIJN
Twee dagen geleden was het voor mij al gedaan.
Dit stomme commerciële klote dagje overigens nooit leuk gevonden. Geldklopperij noemde ik het altijd, vooral als je een vriendje hebt. Niet spontaan wat kunnen kopen, nee perse op de dag zelf je affectie tonen en dan alles mega zoetsappig en duurder dan normaal.
Die stress 1 dag van tevoren, omdat je de hint na tig reclamefolders met rode omrande lintjes, hartjes en knuffelige teddybeertjes met valentijnsdag in koeienletters afgedrukt, totaal gemist had. Of het gevoel hebt dat je net als de paaseitjes en de pepernoten, nog zeeën van tijd hebt tot de dag is aangebroken.
Valentijn in je tienerjaren, ook een verschrikking.
Je bent verliefd, dit is het moment van de waarheid en dan de hele week met een brok in je keel en knoop in je maag of je het hem nou wel of niet moet laten blijken.
Of die ene populaire waardoor jij je nog meer een nerd of lelijkerd voelt.
We wisten al dat ze populair was op school, maar really, zijn er 12 slijmballen, want zijn er vast nog meer die 's avonds met haar in gedachten gaan slapen, die moedig genoeg waren om een roos te kopen.
Daar zit ze dan, 12 rozen van secret crushes. Waaronder haar, is het nou jaloers of pronkende, high school lover?
En ik, met meerdere teleurgestelden om mij heen overigens, 0. Gewoon noppes, nada, niente.
De jaren erop getwijfeld of ik mijzelf een roos zou sturen, Zielig met een hoofdletter, of een vriendin in het complot zou betrekken, omg medeplichtigen die kunnen snitchen als je ruzie hebt.
Toen ik er ineens toch één kreeg, begreep ik pas dat niets krijgen veel leuker was.
De onzekerheid, wie was het, was het die jongen die ik ook leuk vond, waarom staat het er niet bij! En dan de klasgenoten die steeds naar je toe kwamen, 'oehhh, iemand vindt je leuk.' En dan schaamrood op de kaken weglopen.
De dagen erna, niemand had zich gemeld, ik wist niet wie het was, sloeg de twijfel toe. Was dit een grapje?
Hebben ze met mij gesold? Moet ik nu zeggen dat ik weet wie het was maar niet ga vertellen, voordat de bullies ook bij mij kwamen met het verhaal dat het een grapje was van hun? Overigens zielig nu ik het bedenk. Wie geeft er nou 2 gulden 50 uit aan een meisje voor de grap.
O dat tienerbrein, vooral rondom valentijn, wat ben ik blij daar vanaf te zijn.
Maar ja die verdomde 14 februari komt ook daarna nog ieder jaar terug. Same date different sorrows.
Na jaren samen te zijn met mijn NU man, werd deze dag altijd een verrassing. Ik deed af en toe een kaartje, en hij zo nu en dan een presentje. Ook al blies ik al weken vantevoren van die toren WE DOEN NIET AAN VALENTIJN.
ÁLs ik wat kreeg, vond ik het altijd wel lief en attent en een verrassing.
Wat een schat.
Vorig jaar dacht ik eens laat ik hem verrassen.
En ik kreeg zelf... verrassing... niets, noppes, nada, zoals vroeger op school.
Oké, een liefdevolle kus, verliefde blik en een extra knuffel kon ik in mijn zak steken.
Het verweer MAAR WE DOEN TOCH NIET AAN VALENTIJN ging de eerste 9 jaar ook ene oor in andere oor uit, waarom nu dan niet?
Nee ik was niet teleurgesteld, volgend jaar is het gewoon weer een verrassing wat er gaat gebeuren.
Zeg ik in een herhalend mantra tegen mijzelf.
Ik was van het puberbrein af, maar dit damesbrein rondom valentijn is ook niet veel soeps.
Afgelopen week had ik elke hint en reclamefolder online wel al gezien.
Met de goede en snelle bezorgservice ben je bijna nooit meer te laat, dus afgelopen donderdag toch nog snel wat besteld.
Eerste jaar dat mijn valentijn ook echt mijn man is, dus even iets met een gebaar vond ik wel passend.
Sid is gek op barbecuen en ooit wil hij zijn eigen toko daarin oprichten.
Ik heb dus een paar leren bbq handschoenen besteld met mogelijk zijn toekomstige logo erop geprint.
Dit pakket kon op de 14e geleverd worden, maar omdat ik dat toch weer te riskant vond, haha ironie, toch maar voor zaterdag gekozen.
We waren zaterdag net weg toen de bezorger blijkbaar op de stoep had gestaan. En aangezien we hele fijne buren hebben was het pakket wel al in onze straat afgeleverd.
Sid haalt het op nadat hij het briefje in de brievenbus gevonden had.
'ahh schat wat lief, hou ook van jou.'
WTF. Spoiler alert
In al mijn verbazing roep ik naar beneden 'Wat is lief?
'Ahhh, waarom maak je mijn pakketje open.
Er staat Wendy Bleker - Balhan op!'
Waarop Sid antwoord 'Jij zei altijd dat ik jouw post enzo ook open mocht maken.'
Ik roep weer 'Maar dat deed je nog steeds niet nadat ik het gezegd had. Alle pakketjes staan altijd ongeopend op tafel.'
'Ja en nu dus niet.' Antwoorde Sid verontwaardigd.
Mijn scheur trok ik ook weer open 'Maar kom op hey, mijn naam staat er op en er staat vast ook een afzender op de doos met yoursurprise.nl, hoezo besluit je ineens vandaag om dan wel een pakketje open te maken?'
Met welke uitleg hij ook kwam, het rijmde niet.
Ik dacht ik zeg niet dat ik een pakketje verwacht en hij die niet mag open maken, want dat zeg ik eigenlijk alleen als ik een verrassing heb, en ja dan is het geen verrassing meer. Wilde voorkomen dat hij wellicht zich ook verplicht voelde voor valentijnsdag wat te kopen omdat hij nu wist dat ik ook wat zou hebben.
Hij maakt nooit een pakket open, hij weet nooit wat ik bestel en kijkt er nooit naar om.
En speciaal wat een verrassing moest blijven, voor die éne dag, wordt hij ineens nieuwsgierig en opent hij een pakketje. Ziet het kaartje erin, leest het kaartje en pakt ook nog cadeautje eruit. Why?
Dit brein heeft kortsluiting. Hoe dan, waarom, why, wat doe je, wtf, koekoek koekoek.
'Heb je ook gezien wat er op de handschoenen staat.' Vroeg ik hem, omdat ik toch wel benieuwd was wat hij van het logo vond.
'Nee! O dat is dan de verrassing op valentijnsdag.' Roept hij enthousiast.
Ik kan nogal toneelschool achtig met een zielig stemmetje drama gepikeerd doen en vertel hem dat hij maandag geen cadeautje meer krijgt, omdat hij de verrassing toch verpest heeft.
Mijn man kent mij langer als vandaag en begint te lachen. Ik snap pas na het typen van deze blog de ironie overigens.
Toen deed ik er echter nog een schepje bovenop met hetzelfde pruillipje en gepikeerde stemmetje 'Verbrand je fikken er maar mee.'
Kom ik beneden, staat de geopende doos op tafel met grote koeienletters, niet te missen, yoursurprise.nl! In tweevoud, inclusief een plaatje van een cadeautje.
Het is gewoon net als die stomme valentijnsfolders waarvan je de hint voor vandaag óók te laat hebt opgemerkt... maar voel je vooral niet verplicht. 🤪
KUT VALENTIJN
Reacties
Een reactie posten