B L O G • // Ontzwangeren

Heb er bijna 8 weken van kunnen genieten, maar nu is het zover, de echte ontzwanger verschijnselen zijn merkbaar.

Mijn handen hebben iets weg van de Grand Canyon, Rituals is blij met mij als nieuwe aandeelhouder. Tubes handcrème en body crème gaan er doorheen om mijn, van kloven voorziene handjes, weer poezelig, lief en zacht te maken. Niets is zo verschrikkelijk als ik, bij het optrekken van mijn satijnen met kanten oma ondergoed, ophalen maak in de stof.

Daarnaast is het zo ontzettend onaardig voor mijn kleine muppet als ik met mijn bouwvakkersklauwen hem in moet smeren, de luier moet verschonen of aan moet kleden.

Mijn mooie ladylike nagels, menig nagelstudio jaloers op, veranderen in Cruella de Vil puntige mesjes. Ik hoef er maar verschrikt naar te kijken of, Fuck, driftig mijn blog te typen, en er breekt weer een stukje vanaf. Haakjes, ik word er gek van. En erge is nog dat ik mij nog braaf inlaat met de mama multivitamine speciaal voor na de zwangerschap. Ik vraag mij dan toch af hoe ik eraan toe was geweest zonder deze ondersteuning.

Maar goed, ik leg de focus zo op mijn zichtbare handen, dat mijn voeten, die toch nog steeds een tientonner moet meeslepen, en zo nu en dan een baby op mijn arm natuurlijk, ook een beetje worden vergeten. Heb de dubbele navullingen van mijn Scholl Velvet Smooth in huis liggen, op een lootje voor kerst gevraagd :D, maar kan mij er niet toe zetten om mijn eelt hobbels eraf te vijlen. En ze worden met de dag erger! Tepelkloven niet gehad, maar voetkloven waar je U tegen zegt.

Ik kan er gewoon niet makkelijk bij door mijn buik.

Ooooo man die buik! Baby is eruit, en heb even een paar dagen kunnen genieten van een lege blubber buik. Gevolgd door een paar dagen, wauw-ik-zie-echt-dat-ik-al-wat-minder-aan-het-worden-ben-en-kan-mijn-broek-van-voor-mijn-zwangerschap-aan-buik.

Maar nu de darmen er lucht van hebben gekregen dat ze niet meer als sardientjes in een blikkie bovenin mijn buik hoeven te leven, omdat de baarmoeder inmiddels in haar holletje is gekropen, hebben ze zich laten vallen in mijn loze holle ruimte. En daar is het weer. Een dikke opgezette buik, ik-moet-nodig-nieuwe-broeken-shoppen-want-ik-lijk-wel-weer-zwanger-maar-pas-deze-en-mijn-oude-broeken-niet-meer-buik.

Hoort erbij. Met een beetje mazzel vind je de discipline om als kersverse mama ook aan jezelf te denken en werken. Voor nu, ik vermijd de spiegels in huis.

Sta ik in de badkamer, natuurlijk een spiegel die niet te vermijden is, maar gelukkig zie ik alleen de romp tot net onder de borsten. Nou ja met hangboobies zie je dus toch nog best een boel.

O my, die borsten! Nu ik geen moedermelk meer geef zijn ze niet meer iedere 4 uur maatje meloenen. En ookal geef ik niet zo om grote tieten, ik kon er wel aan wennen van die mooie strakke opgepompte dingen. (Groot, stevig en robuust hè mop?)

Helaas, misschien wat dubbel, want het was een bewuste keuze, is de melkproductie afgenomen en lijken ze op vakantie te zijn. Komt dat nog goed?

Afijn, ga maar eens lekker douchen, even ontspanning na een behoorlijke lange en drukke dag.

Maar de stress schiet al in mijn haar, want trek er behoorlijke plukken uit als is ze insmeer met conditioner.

Het is dat het in behoorlijke knopen op het doucheputje ligt, maar je had er hele pruiken van kunnen maken. De mamapillen helpen enigszins, want ik ben, even afkloppen, verbazingwekkend, nog niet kaal.

Onder de warme straal, vraag ik mij echt af waarom mijn haren maar op één plek uitvallen. Als het hele ontzwangeren toch nog enigszins van nut moet zijn, waarom zorgt het er niet voor dat mijn Tjernobyl zone veranderd in de Sahara. Van hier en daar plukjes haar vanwege het voorzichtig willen scheren vanwege mijn litteken, naar helemaal niets noppes nada op de gehele vlakte.

En mocht mijn vriend erin verdwalen, hij misschien toch nog ergens een oase tegen komt.

Maar goed, dat is voor beide gewoon een utopie…