B L O G • // Rug kriebelen
33 jaar en vind het heerlijk om op mijn rug gekriebeld te worden. Misschien is het niet leeftijd gebonden, maar heel volwassen klinkt het ook niet whaha.
Het is niets sensueels ofzo, sterker nog mijn vriend kan heel ongegeneerd tv zitten te kijken of zijn fb afscrollen, ja met 1 hand mensen, als ik af en toe zit te hummen op zijn aanrakingen.
Beetje met zijn vingertoppen, willekeurig bewegen tussen de denkbeeldige lijntjes vanaf mijn nek, zij en tot mijn onderrug. Draaiende bewegingen, op en neer, heen en weer, "tekenen" maakt mij geen fluit uit, als hij maar niet te hard drukt en te snel ermee kapt.
Heb geen boodschap aan "heb een lamme arm" of "wil slapen". Maar ja ookal zeg ik hem dat iets te streng, hij heeft de touwtjes zelf in handen, en ik moet niet vergeten dat ik mijn eigen glazen, voor de rest van de week, aan het ingooien ben als ik geïrriteerd zucht bij het verlaten van zijn hand.
Het is zo lekker ontspannend, net als op je hoofd kriebelen of bij de kapper geknipt worden terwijl ze, heel belangrijk, hun mond houden. Schaar die vlak bij je oor een knipgeluid maakt. Iemand in een wachtkamer die heel langzaam een bladzijde van een boekje omslaat. Een soort van trance, kippenvel, gewoon fijn gevoel. Volgens mij is daar een wetenschappelijk woord voor.
Erge is dat bij ons thuis dat rugkriebelen wordt ingezet om weddenschappen te winnen, taken te wisselen, soort voor wat hoort wat. Een beloning.
Why, waarom niet gewoon spontaan, liefkozend. Alsof ik andersom weleens een troef heb... hehehehe.
Maaaar laat ik nu vaak gelijk hebben of mijn zin krijgen. Geheel in mijn onschuld, geen voorbedachte rade hoor.
Sid zijn ps4 was kapot. Hij wierp geen disc meer uit, met handige youtube filmpjes konden we deze er handmatig uithalen. Vervelende alleen, hij pakte daarna geen enkele disc meer om te laden. Daar zat Sid beteuterd gebogen over zijn playstation. Kan alleen zijn spellen spelen die geen disc vereisen. Google leerde dat we even gauw 400 euro neer moesten tellen voor een nieuwe. En dat dit probleem over het algemeen niet gefixt kan worden, anders dan hem echt ter reparatie aanbieden, met 40% kans op slagen.
Ik dacht stukker dan stuk kan ik hem niet maken, dus laat mij hem maar even nakijken.
5 minuten, "ik denk dat het nu gemaakt moet zijn". Beetje bluf, want hoorde een geluid die het probleem wel opgelost zou kunnen hebben. Sid test vol goede hoop mijn uitspraak. Twinkeloogjes want hij doet het weer.
Kwam naar mij toe en zei je krijgt wel een kusje van me. Ik hamerde nog even op de factuur die ik nog wel na zou sturen en dat een kusje echt niet afdoende was.
Hij vulde het zelf al in. "Vanavond 30 minuten kriebelen zeker." "Minstens" reageerde ik standvastig. Oei misschien teveel ingezet nu, maar goed het ging om zijn precious PS4 "Was een ingewikkelde reparatie." Zei ik nog met een knipoog.
Sid komt online bij zijn vrienden en roept enthousiast dat hij weer kon gamen wat ze maar wilden, want "Wen heeft mijn playstation gemaakt."
Ha die 30 minuten heb ik in de pocket!
Het is niets sensueels ofzo, sterker nog mijn vriend kan heel ongegeneerd tv zitten te kijken of zijn fb afscrollen, ja met 1 hand mensen, als ik af en toe zit te hummen op zijn aanrakingen.
Beetje met zijn vingertoppen, willekeurig bewegen tussen de denkbeeldige lijntjes vanaf mijn nek, zij en tot mijn onderrug. Draaiende bewegingen, op en neer, heen en weer, "tekenen" maakt mij geen fluit uit, als hij maar niet te hard drukt en te snel ermee kapt.
Heb geen boodschap aan "heb een lamme arm" of "wil slapen". Maar ja ookal zeg ik hem dat iets te streng, hij heeft de touwtjes zelf in handen, en ik moet niet vergeten dat ik mijn eigen glazen, voor de rest van de week, aan het ingooien ben als ik geïrriteerd zucht bij het verlaten van zijn hand.
Het is zo lekker ontspannend, net als op je hoofd kriebelen of bij de kapper geknipt worden terwijl ze, heel belangrijk, hun mond houden. Schaar die vlak bij je oor een knipgeluid maakt. Iemand in een wachtkamer die heel langzaam een bladzijde van een boekje omslaat. Een soort van trance, kippenvel, gewoon fijn gevoel. Volgens mij is daar een wetenschappelijk woord voor.
Erge is dat bij ons thuis dat rugkriebelen wordt ingezet om weddenschappen te winnen, taken te wisselen, soort voor wat hoort wat. Een beloning.
Why, waarom niet gewoon spontaan, liefkozend. Alsof ik andersom weleens een troef heb... hehehehe.
Maaaar laat ik nu vaak gelijk hebben of mijn zin krijgen. Geheel in mijn onschuld, geen voorbedachte rade hoor.
Sid zijn ps4 was kapot. Hij wierp geen disc meer uit, met handige youtube filmpjes konden we deze er handmatig uithalen. Vervelende alleen, hij pakte daarna geen enkele disc meer om te laden. Daar zat Sid beteuterd gebogen over zijn playstation. Kan alleen zijn spellen spelen die geen disc vereisen. Google leerde dat we even gauw 400 euro neer moesten tellen voor een nieuwe. En dat dit probleem over het algemeen niet gefixt kan worden, anders dan hem echt ter reparatie aanbieden, met 40% kans op slagen.
Ik dacht stukker dan stuk kan ik hem niet maken, dus laat mij hem maar even nakijken.
5 minuten, "ik denk dat het nu gemaakt moet zijn". Beetje bluf, want hoorde een geluid die het probleem wel opgelost zou kunnen hebben. Sid test vol goede hoop mijn uitspraak. Twinkeloogjes want hij doet het weer.
Kwam naar mij toe en zei je krijgt wel een kusje van me. Ik hamerde nog even op de factuur die ik nog wel na zou sturen en dat een kusje echt niet afdoende was.
Hij vulde het zelf al in. "Vanavond 30 minuten kriebelen zeker." "Minstens" reageerde ik standvastig. Oei misschien teveel ingezet nu, maar goed het ging om zijn precious PS4 "Was een ingewikkelde reparatie." Zei ik nog met een knipoog.
Sid komt online bij zijn vrienden en roept enthousiast dat hij weer kon gamen wat ze maar wilden, want "Wen heeft mijn playstation gemaakt."
Ha die 30 minuten heb ik in de pocket!
Reacties
Een reactie posten