B L O G • // Geen rust in de kont

Geen rust in de kont, van wie heeft hij dat nou? #NietInkoppen
Zodra onze muppet wakker is, is hij niet te stoppen.
Alhoewel, ligt eraan hoe hij wakker is geworden, want man man man wat kunnen we een chagrijntje treffen zeg. #HeeftHijNIETVanMij

Zodra hij rustig op de bank is gesetteld en zijn melk braaf drinkt en ontbijt eet, hebben we welgeteld een kleine minuut om zélf een ontbijtje te fixen.
Remmen los! Hij rent naar de tv, klimt half op ons kastje en zoekt de verborgen aanknop achterop de televisie. Nou ja verborgen, dit geheimpje hebben we welgeteld 2 jaar vol kunnen houden.
"Auto kijken" roept hij enthousiast huppelend.
"Waar is afstandsbiening nou?" Voordat we antwoord kunnen geven. "Oooo daar is ie. Mama pakken. Nee? Dyordan pakken." En klimt alweer op het kastje. "Auto kijken hè"
Sommeert ons nog even te helpen auto's op te zoeken.
Als we youtube aan hebben en een scala aan filmpjes als keus hebben, dirigeert hij ons door de filmpjes heen. "Die niet, die niet, niet leuk hè, jaaaa die."
Ik vraag nog welke. "Die met bus" antwoord hij.
Ik klik hem aan, loop naar de keuken voor de rest van mijn voorbereidingen voor het ontbijt. "Neeeee die niet, die niet." Filmpje is al uitgeklikt op de afstandsbediening.
"Die niet hè"
Nadat we tot een overeenkomst zijn gekomen, ga ik de keuken weer in.
Hij springt alweer op van de bank. Melkfles wordt vakkundig in de wasbak in de keuken gedeponeerd. Lekkere lade wordt open getrokken. Hele scala aan, gister gearriveerde, boodschappen wordt opgenoemd.
"Mama, mag ik koekje, pepernoten, buggles, chipies, fruitje, oooooo cocolaatje!" En voordat ik heel opvoedkundig kan zeggen, "nee Dyo, eerst je broodje opeten." Heeft hij de kinderbueno uitgepakt en in zijn mond gestopt.
Deze mama zou het af moeten pakken, zou hem op moeten voeden wat wel en niet mag, zou ervoor moeten zorgen dat de lade niet toegankelijk is, regelmaat of noem maar op. Maar deze mama kan alleen maar genieten van dit ondeugende gedrag. Als je zijn chocoladesnoetje ziet en de grimas die die trekt. Met volle mond mijn blik beantwoord. "Mag niet hè." En daarna zijn oog iets optrekt met een twinkeling, begrijp je wel wat ik bedoel.

Hierna zijn we nog niet klaar, er wordt weer gegraaid in de lade. Soms heeft hij van die onverzadigbare dagen.
Ik ben vandaag ontzettend moe. Zit te knikkebollen en kost mij moeite om wakker te blijven. Laat staan dat ik vandaag de energie heb om hem het goede voorbeeld te geven.
Ach zo een dagje kan geen kwaad. #LoederMoeder

Rust in de kont is er overigens nog niet, na een korte blik, diep erin dat wel, op het auto filmpje, rent hij naar zijn speelgoedkast.
In 1 minuut een grote speelplaats door de woonkamer van geparkeerde, gebotste, omgevallen auto's, puzzels en boekjes.
Gelukkig grote stukken speelgoed waar je makkelijk doorheen slalomt. Thank God geen legoblokken!
Rent weer naar de bank met een boekje die we samen moeten lezen. Klautert op schoot, mist nog ergens zijn speen, dendert weer terug. "Waars speen nou?" Met zijn vragende handen en oogjes erbij.
"Neee speen is om te...." "Slapen" vult Dyordan mij aan. "En niet tijdens het..." "spelen".
Alhoewel hij mij antwoord geeft, begrijpt hij deze afwijzing niet. Hij probeert het nog een paar keer en geeft daarna op. Als ik niet al opgegeven heb. #ConsequentZijnIkWeetHet
Is vergeten dat ik klaar zit met een boekje, opent de ijskast en vraagt dan "mama, maggik fristi" "Vanmiddag" antwoord ik. "Maggik optimelletje"
#HoeKunJeDitSoortLieveVragenNouNegerenEnWatKanHetKwaad
Hij helpt mij mee, pakt zijn drinkbeker en vraagt of hij erbij mag zitten op het aanrecht. Schud uiteindelijk zelf al nee. "Mama niet tillen hè, baby in buik"
"Klopt en mama is al klaar. Kijk eens."
Weer paraderend door de woonkamer met zijn fles "optimelletje optimelletje."

Normaal kan ik wel wat energie krijgen uit zijn vrolijke drukte. Maar we zijn nu een uurtje verder ongeveer en de klok tikt 8.13 aan.
Ik ben moe vandaag, heel moe.
Ik besluit even te gaan liggen op de bank. Meestal als mama wat tot rust komt, wil Dyo erbij liggen of zitten.
Zo geschiedde. Hij zoekt een dekentje, vindt uiteindelijk zelf zijn speen op de eettafel en pakt zijn knuffelpip erbij.


Hij stopt mij onder een dekentje, gaat zelf heerlijk lief naast mij zitten, legt zijn hoofd tegen mij aan, klimt hoger op mijn zij. Oeps klimt inmiddels op mij. "Auw pas op mijn buik, Dyo" en ploft neer voor en half op mijn gezicht.

Ahhhh dat waren 2 hele fijne rustminuten. #IkKlaagNiet






Reacties

Populaire posts van deze blog

B L O G • // Gouwe Ouwe

B L O G • // Zomer in de ijskast

B L O G • // Veerjaartig