B L O G • // Warmte
Ik ben vast niet de enige die zich erover uitlaat, niet de eerste en ook vast niet de laatste.
Oke we wonen in Nederland en na een helse winter een dorstige herfst, lente en de zomer, niet perse in deze volgorde, want dan is er wel meer mis, mogen we nu gewoon eigenlijk niet klagen omdat de zomer een keer goed droog en "lekker" warm is.
Nou je kunt me wat. Ik gooi mijn zwangerschaps kaart op en klaag even raak.
Alleen maar regen en geen leuke dingen kunnen doen in de zomervakantie vanwege deze barre omstandigheden, is geen pretje. Maar wie heeft dan direct de zomer seance uitgevonden en gevraagd om non stop 25 graden of hoger. En wie heeft er geen limiet opgegeven. 38 is toch van de zotte?
Ik kan met obesitas al niet zo goed tegen de warmte. Althans ik doe gewoon mijn ding maar zweet als een otter. Voelt overigens niet prettig om te weten waar alle zweetklieren nu zitten.
Maar nu er een minimensje in mij groeit, zweet ik niet alleen, ben ik benauwd, heb ik snel hoofdpijn, misselijk en algehele gevoel van flauwte over mij heen. Jullie hebben het over de droogte en uitputting van onze watervoorraad, maar ik heb een issue met mijn energieniveau.
Om energie te krijgen moet je dingen doen en ondernemen, gezond eten en op je voedingsstoffen letten, maar daar is ook energie voor nodig.
Koken wie wil dat nou in een hete keuken. Laat staan boodschappen doen voor de ingrediënten. Dan nog het inspiratieloze gedoe rondom "wat gaan we vandaag eten". Heb nergens zin in, alles is een obstakel.
Gelukkig eet ik wel genoeg zomers sappig fruit. Klauwen met geld, maar toch dat is lekker. Komkommers zijn altijd verfrissend en sla, maar voor de rest zie ik weinig groente passeren.
Maar ik wil zo graag gezond eten. Dat is goed voor onze kleine Aynil (ja gekscherend bedacht door vrienden 'All You need is love' zit er in mijn buik) en zwangere mama.
Oogsten gaan slecht door de droogte, behalve een lokale druiventeler, die ziet de beste champie gebrouwen worden met deze hete dagen. Maar ja daar heb IK geen klap aan. Mag geen druppel.
Ben ook super makkelijk qua opvoeding nu. Na mijn korte lontje en steeds huilende kinderen, lees Dyordan en Sidney (grapje), had ik geen zin meer om zo streng te zijn in deze warmte. Kost alleen maar moeite.
Dyordan wordt steeds wakker laat in de avond en wil dan bij mama liggen. Super zielig stemmetje zet hij dan op, "mama liggen". Hij knippert nog net niet met zijn ogen. Maar als ik zijn kamer uit wil lopen pakt hij me bij mijn handen. "Mama kom hier, mama hier, mama tillen, bij mama liggen." Als ik dichter bij kom en hem een aai over zijn bol wil geven en hem gerust wil stellen, gooit hij zijn veels te klamme armpjes om mij heen. Ik smelt, van de warmte en zijn liefde. Hoe kun je hier nou nee tegen zeggen. Zijn kamer is warm, wij hebben een airco, natuurlijk wil hij bij ons.
Na een paar avonden wil ik geen eens de discussie meer aan, wel wil ik het toneelspel met "kom hier" en zijn armpjes vaak herhalen. Love it.
Ik pak hem sneller uit zijn bedje op en slaapt de hele nacht bij ons. Consequenties op langere termijn wil ik niet eens aan denken. Geen energie voor. Als hij maar slaapt.
Dat papa steeds chagrijniger wordt van de onderbroken nachten, ik last heb van mijn zij, omdat ik onmogelijk op een andere manier in onze 1,80 bed mag liggen van Dyo, neem ik voor lief.
Geen puf voor.
Wil Dyo zijn avondmaal niet eten, oke prima dan eet je niet, wij hebben ook vaak geen trek. Wil je nu chipies? Oke prima, onder het mom 'je eet nu toch wat'. Super slecht. Ik weet het. Maar geen energie om me te verzetten. Goede opvoeding te laten gelden. Strijd aan te gaan, of volhardend te zijn. Consequent, dat is nog het meest lastige. Alhoewel iedere avond chips is toch best consequent.
Oke zonder dolle, we planten er over de hele dag wel wat vitamientjes in. Van aardbei tot kiwi en van banaan tot bifiworstje. Ja in de zomer voelt een bifiworstje als een vitamine bom. Maar goed. Langere termijn issues, wil ik nu gewoon even niet aan denken.
Ik word moe van het typen en moe als ik eraan denk wat morgen gaat brengen. Weer een warme dag, weer zo een blegh gevoel. Alhoewel ik net vakantie heb gehad, voelt het alsof ik nog weg moet. Op vakantie hoef je niets en moet je niets en kun je de hele dag in het zwembad verkoeling opzoeken. Waarom voel ik mij zo ellendig, hoe kan ik dit doorbreken? Ben twee dagen ziek geweest, heb veel geslapen, alhoewel het voor mij iets beter voelt, ben ik nog steeds niet de oude. Morgen weer werken. Moet nog zoveel doen, maar energie niveau schakelt mij een tandje terug. Vermoeiend.
Over Felies schrijf ik geen voorbeelden. Zij kan lezen, alhoewel ik niet verwacht dat ze nu tot deze alinea het geduld heeft op kunnen brengen, neem ik geen risico.
Als Felies weet in welke dingen wij nu makkelijker zijn, hebben we er een uitdaging bij. Dus zucht hopelijk hebben we na haar vakantie met haar mama de energie weer terug.
We gaan nog even door met klagen hoor.
Huishouden. Omg ik had even een oppepper, geen idee meer van wat maar ik kon er even tegenaan van de week.
Stoffen, zuigen en dweilen. Overal met een nat lappie langs, wc gepoetst (niet hetzelfde doekje natuurlijk) en een wasje gedraaid. Heel bijzonder het laatste, want dat doet manlief in principe altijd.
Nadat ik klaar was voelde mijn huis weer fris. Geen zand meer of smoezelige meubels. Lekker. Ik zette beide deuren tegen elkaar open en ging douchen. Was immers 28 graden in huis.
Na het douchen heb ik nog nooit zo lang geaklimatiseerd bij de airco.
Ik had weer wat puf en ging naar beneden.
Alsof ik mijn huishouden van net, gedroomd had.
Het waaide zo hard dat de bladeren in mijn tuin, van de gemeentebomen, naar binnen waren gewaaid. Bouwzand van de overkant, school wordt gerenoveerd, lag inmiddels ook weer binnen als een stoflaag op mijn meubels. Witte meubels wel te verstaan. Kon er gewoon vies in schrijven.
En omdat Dyordan inmiddels ook weer wakker was, lagen de gemorste ranjadruppels en ingelopen zandvoeten ook alweer op de vloer.
Om te janken, maar ik deed het niet, dat kost vocht en energie.
Hoezo vindt iemand deze zomer leuk? Het is veels te hard werken.
Vanavond moest ik strijken. De hints van Sidney gaven te kennen dat hij nog maar 1 korte mouwen blouse voor zijn werk had.
Wilde eigenlijk de discussie aangaan om te zeggen wat let je. Ik heb van de week een was gedaan, ga jij nu strijken.
Maar de discussie was al gaande in mijn hoofd. Had er geen kracht voor om de woorden over mijn lippen te krijgen. Bovendien was ik helemaal niet scherp, dus die discussie zou ik toch niet gaan winnen. Energieloos droop ik af.
Ik dacht, zet mijn strijkspul op in de slaapkamer. Kan mijn kont er niet keren, dus laat staan fatsoenlijk strijken, maar hier was tenminste een airco.
Na de eerste 3 broeken werd het een Franse slag. Wie ziet in deze felle zon in hemelsnaam nog een kreukeltje in een broek of shirt. Bovendien trekt het vanzelf wel recht als je erin begint te zweten.
Ondertussen vulde ik voor de 3e keer het strijkijzer bij. Allemachtig wat een dorstige bout. Produceerde ook meer stoom dan mijn airco mij kon koelen.
Wat was het warm.
Ik dacht nog slim om in een luchtige jurk te gaan strijken, alleen liepen de druppels van het zweet langs mijn knieholtes naar beneden.
Wat lult iedereen toch over de droogte, ik sta in een plasje met zweet en kan de handdoek in mijn nek zo uitwringen en weer in mijn inmiddels lege waterfles opvangen.
Als we dat nu allemaal eens doen.
Oke we wonen in Nederland en na een helse winter een dorstige herfst, lente en de zomer, niet perse in deze volgorde, want dan is er wel meer mis, mogen we nu gewoon eigenlijk niet klagen omdat de zomer een keer goed droog en "lekker" warm is.
Nou je kunt me wat. Ik gooi mijn zwangerschaps kaart op en klaag even raak.
Alleen maar regen en geen leuke dingen kunnen doen in de zomervakantie vanwege deze barre omstandigheden, is geen pretje. Maar wie heeft dan direct de zomer seance uitgevonden en gevraagd om non stop 25 graden of hoger. En wie heeft er geen limiet opgegeven. 38 is toch van de zotte?
Ik kan met obesitas al niet zo goed tegen de warmte. Althans ik doe gewoon mijn ding maar zweet als een otter. Voelt overigens niet prettig om te weten waar alle zweetklieren nu zitten.
Maar nu er een minimensje in mij groeit, zweet ik niet alleen, ben ik benauwd, heb ik snel hoofdpijn, misselijk en algehele gevoel van flauwte over mij heen. Jullie hebben het over de droogte en uitputting van onze watervoorraad, maar ik heb een issue met mijn energieniveau.
Om energie te krijgen moet je dingen doen en ondernemen, gezond eten en op je voedingsstoffen letten, maar daar is ook energie voor nodig.
Koken wie wil dat nou in een hete keuken. Laat staan boodschappen doen voor de ingrediënten. Dan nog het inspiratieloze gedoe rondom "wat gaan we vandaag eten". Heb nergens zin in, alles is een obstakel.
Gelukkig eet ik wel genoeg zomers sappig fruit. Klauwen met geld, maar toch dat is lekker. Komkommers zijn altijd verfrissend en sla, maar voor de rest zie ik weinig groente passeren.
Maar ik wil zo graag gezond eten. Dat is goed voor onze kleine Aynil (ja gekscherend bedacht door vrienden 'All You need is love' zit er in mijn buik) en zwangere mama.
Oogsten gaan slecht door de droogte, behalve een lokale druiventeler, die ziet de beste champie gebrouwen worden met deze hete dagen. Maar ja daar heb IK geen klap aan. Mag geen druppel.
Ben ook super makkelijk qua opvoeding nu. Na mijn korte lontje en steeds huilende kinderen, lees Dyordan en Sidney (grapje), had ik geen zin meer om zo streng te zijn in deze warmte. Kost alleen maar moeite.
Dyordan wordt steeds wakker laat in de avond en wil dan bij mama liggen. Super zielig stemmetje zet hij dan op, "mama liggen". Hij knippert nog net niet met zijn ogen. Maar als ik zijn kamer uit wil lopen pakt hij me bij mijn handen. "Mama kom hier, mama hier, mama tillen, bij mama liggen." Als ik dichter bij kom en hem een aai over zijn bol wil geven en hem gerust wil stellen, gooit hij zijn veels te klamme armpjes om mij heen. Ik smelt, van de warmte en zijn liefde. Hoe kun je hier nou nee tegen zeggen. Zijn kamer is warm, wij hebben een airco, natuurlijk wil hij bij ons.
Na een paar avonden wil ik geen eens de discussie meer aan, wel wil ik het toneelspel met "kom hier" en zijn armpjes vaak herhalen. Love it.
Ik pak hem sneller uit zijn bedje op en slaapt de hele nacht bij ons. Consequenties op langere termijn wil ik niet eens aan denken. Geen energie voor. Als hij maar slaapt.
Dat papa steeds chagrijniger wordt van de onderbroken nachten, ik last heb van mijn zij, omdat ik onmogelijk op een andere manier in onze 1,80 bed mag liggen van Dyo, neem ik voor lief.
Geen puf voor.
Wil Dyo zijn avondmaal niet eten, oke prima dan eet je niet, wij hebben ook vaak geen trek. Wil je nu chipies? Oke prima, onder het mom 'je eet nu toch wat'. Super slecht. Ik weet het. Maar geen energie om me te verzetten. Goede opvoeding te laten gelden. Strijd aan te gaan, of volhardend te zijn. Consequent, dat is nog het meest lastige. Alhoewel iedere avond chips is toch best consequent.
Oke zonder dolle, we planten er over de hele dag wel wat vitamientjes in. Van aardbei tot kiwi en van banaan tot bifiworstje. Ja in de zomer voelt een bifiworstje als een vitamine bom. Maar goed. Langere termijn issues, wil ik nu gewoon even niet aan denken.
Ik word moe van het typen en moe als ik eraan denk wat morgen gaat brengen. Weer een warme dag, weer zo een blegh gevoel. Alhoewel ik net vakantie heb gehad, voelt het alsof ik nog weg moet. Op vakantie hoef je niets en moet je niets en kun je de hele dag in het zwembad verkoeling opzoeken. Waarom voel ik mij zo ellendig, hoe kan ik dit doorbreken? Ben twee dagen ziek geweest, heb veel geslapen, alhoewel het voor mij iets beter voelt, ben ik nog steeds niet de oude. Morgen weer werken. Moet nog zoveel doen, maar energie niveau schakelt mij een tandje terug. Vermoeiend.
Over Felies schrijf ik geen voorbeelden. Zij kan lezen, alhoewel ik niet verwacht dat ze nu tot deze alinea het geduld heeft op kunnen brengen, neem ik geen risico.
Als Felies weet in welke dingen wij nu makkelijker zijn, hebben we er een uitdaging bij. Dus zucht hopelijk hebben we na haar vakantie met haar mama de energie weer terug.
We gaan nog even door met klagen hoor.
Huishouden. Omg ik had even een oppepper, geen idee meer van wat maar ik kon er even tegenaan van de week.
Stoffen, zuigen en dweilen. Overal met een nat lappie langs, wc gepoetst (niet hetzelfde doekje natuurlijk) en een wasje gedraaid. Heel bijzonder het laatste, want dat doet manlief in principe altijd.
Nadat ik klaar was voelde mijn huis weer fris. Geen zand meer of smoezelige meubels. Lekker. Ik zette beide deuren tegen elkaar open en ging douchen. Was immers 28 graden in huis.
Na het douchen heb ik nog nooit zo lang geaklimatiseerd bij de airco.
Ik had weer wat puf en ging naar beneden.
Alsof ik mijn huishouden van net, gedroomd had.
Het waaide zo hard dat de bladeren in mijn tuin, van de gemeentebomen, naar binnen waren gewaaid. Bouwzand van de overkant, school wordt gerenoveerd, lag inmiddels ook weer binnen als een stoflaag op mijn meubels. Witte meubels wel te verstaan. Kon er gewoon vies in schrijven.
En omdat Dyordan inmiddels ook weer wakker was, lagen de gemorste ranjadruppels en ingelopen zandvoeten ook alweer op de vloer.
Om te janken, maar ik deed het niet, dat kost vocht en energie.
Hoezo vindt iemand deze zomer leuk? Het is veels te hard werken.
Vanavond moest ik strijken. De hints van Sidney gaven te kennen dat hij nog maar 1 korte mouwen blouse voor zijn werk had.
Wilde eigenlijk de discussie aangaan om te zeggen wat let je. Ik heb van de week een was gedaan, ga jij nu strijken.
Maar de discussie was al gaande in mijn hoofd. Had er geen kracht voor om de woorden over mijn lippen te krijgen. Bovendien was ik helemaal niet scherp, dus die discussie zou ik toch niet gaan winnen. Energieloos droop ik af.
Ik dacht, zet mijn strijkspul op in de slaapkamer. Kan mijn kont er niet keren, dus laat staan fatsoenlijk strijken, maar hier was tenminste een airco.
Na de eerste 3 broeken werd het een Franse slag. Wie ziet in deze felle zon in hemelsnaam nog een kreukeltje in een broek of shirt. Bovendien trekt het vanzelf wel recht als je erin begint te zweten.
Ondertussen vulde ik voor de 3e keer het strijkijzer bij. Allemachtig wat een dorstige bout. Produceerde ook meer stoom dan mijn airco mij kon koelen.
Wat was het warm.
Ik dacht nog slim om in een luchtige jurk te gaan strijken, alleen liepen de druppels van het zweet langs mijn knieholtes naar beneden.
Wat lult iedereen toch over de droogte, ik sta in een plasje met zweet en kan de handdoek in mijn nek zo uitwringen en weer in mijn inmiddels lege waterfles opvangen.
Als we dat nu allemaal eens doen.
Reacties
Een reactie posten