B L O G • // Ga nooit heen zonder te groeten
Toch fijn dat we na al onze inspanning toch niet tegen dovemansoren aan het kletsen zijn.
Dyordan heeft een fase. Felies overigens ook, maar Dyo is nu in zo een fase dat hij heel goed weet wat we van hem verwachten maar gewoon zijn oost indische doofheid op de meest ongunstige momenten op laat komen.
Dyordan weet heel goed wat wel mag en wat niet en wat nee is en wat ja. Hij begrijpt al een hele hoop en kletst de oren al van je kop. Maar toch heeft hij gewoon toch de zogenaamde schijt aan alles, en doet lekker waar hij zelf zin in heeft. Heeft hij niet van mama hoor!
Soms ook best aandoenlijk, want kan er stiekem ook wel om lachen. Zo klein maar toch al zo wijs.
Zo hadden we net een leuk tafereeltje.
Dyordan pakt zijn tas, die hij van zijn grote zus heeft gehad.
Stopt er wat speelgoed in, doet hem op zijn borst, denk makkelijker dan op zijn rug. Komt naar mij toe en zegt "kusje".
Ik geef hem ietwat verbaasd een kus, want Dyordan is zuinig met zijn smakkerds. "Wat ga je doen dan?"
"Werken" zegt ie resoluut. Hij opent de tussendeur en loopt naar zijn schoenen, grist er een paar regenlaarzen uit en gaat op de trap zitten. Althans een poging, want met zijn tas op de buik gaat het niet zo makkelijk. Hij doet inmiddels zijn werktas af. Dyo doet zijn laarzen aan, loopt van de trap en doet zijn tas weer om. Ja zonder tas kun je natuurlijk niet naar je werk gaan.
Dyordan zit te sjorren aan de schoenenkast en ik vraag mij af waarom. Vermoedelijk door mijn vragende blik geeft hij antwoord.
"Sleutel?" "Met de auto".
Ik moet lachen. "Gaat Dyordan met de auto?"
"Ja werken" bevestigd hij nog.
"Kan toch niet, Dyordan heeft geen rijbewijs, ga anders op je fiets!"
Uiteindelijk klimt hij in zijn wagen en sommeert mij om naar het werk te rijden.
Ik denk wat een baas is het ook! Hij neemt heel goed op hoe de dag van ons verloopt, want het leek alsof ik zojuist getuige was van ons alledaagse routine.
Ga nooit heen zonder te groeten, dus de kus heeft hij al door.
Maar dat van die regenlaarzen en tas op de borst...
Dyordan heeft een fase. Felies overigens ook, maar Dyo is nu in zo een fase dat hij heel goed weet wat we van hem verwachten maar gewoon zijn oost indische doofheid op de meest ongunstige momenten op laat komen.
Dyordan weet heel goed wat wel mag en wat niet en wat nee is en wat ja. Hij begrijpt al een hele hoop en kletst de oren al van je kop. Maar toch heeft hij gewoon toch de zogenaamde schijt aan alles, en doet lekker waar hij zelf zin in heeft. Heeft hij niet van mama hoor!
Soms ook best aandoenlijk, want kan er stiekem ook wel om lachen. Zo klein maar toch al zo wijs.
Zo hadden we net een leuk tafereeltje.
Dyordan pakt zijn tas, die hij van zijn grote zus heeft gehad.
Stopt er wat speelgoed in, doet hem op zijn borst, denk makkelijker dan op zijn rug. Komt naar mij toe en zegt "kusje".
Ik geef hem ietwat verbaasd een kus, want Dyordan is zuinig met zijn smakkerds. "Wat ga je doen dan?"
"Werken" zegt ie resoluut. Hij opent de tussendeur en loopt naar zijn schoenen, grist er een paar regenlaarzen uit en gaat op de trap zitten. Althans een poging, want met zijn tas op de buik gaat het niet zo makkelijk. Hij doet inmiddels zijn werktas af. Dyo doet zijn laarzen aan, loopt van de trap en doet zijn tas weer om. Ja zonder tas kun je natuurlijk niet naar je werk gaan.
Dyordan zit te sjorren aan de schoenenkast en ik vraag mij af waarom. Vermoedelijk door mijn vragende blik geeft hij antwoord.
"Sleutel?" "Met de auto".
Ik moet lachen. "Gaat Dyordan met de auto?"
"Ja werken" bevestigd hij nog.
"Kan toch niet, Dyordan heeft geen rijbewijs, ga anders op je fiets!"
Uiteindelijk klimt hij in zijn wagen en sommeert mij om naar het werk te rijden.
Ik denk wat een baas is het ook! Hij neemt heel goed op hoe de dag van ons verloopt, want het leek alsof ik zojuist getuige was van ons alledaagse routine.
Ga nooit heen zonder te groeten, dus de kus heeft hij al door.
Maar dat van die regenlaarzen en tas op de borst...
Hij is weer grappig. Opa auto?
BeantwoordenVerwijderen