B L O G • // Een echte dame

Je hebt een feestje, je bent al 12,5 en wil een beetje stoer, mooi of zelfs bijzonder feestelijk voor de dag komen. Je bent al uren boven en komt dan naar beneden met een veels te kort leren ienieminie jurkje. Ja hij was stoer toen ze 3 maten kleiner had, en we kregen toen ook al een rolberoerte, omdat een meisje van 10 een leren jurkje met grote zilveren rits in het midden aan wilde. "Oke oke alleen voor feestjes. Nooit naar school." Maar helaas heeft ze hem maar weinig op geschikte feestjes aangehad. Spelen in een ballenbak, klimmen in een apenkooi of spelen in een speeltuin is niet zo geschikt met een panty en jurkje.

 We kijken elkaar aan maar moeten het toch zeggen. "Schat, dit past echt niet meer. We kunnen liplezen terwijl je mond stil staat." Ze kijkt ons wat verward aan. Roept dan verontwaardigd "maar ik heb helemaal niets meer wat past!"
Ik rits haar jurkje open en zeg, het kan gewoon doorgaan voor een stoer leren vestje. Doe er wat gaafs onder en je hebt toch nog je jurk aan.
Toen ze 10 was konden we daar vast nog mee weg komen, nu trapt ze er niet meer in. Ik klonk niet echt overtuigd.

Ik liep mee naar boven om iets geschikts te zoeken. Alle kasten trok ik leeg en haar kledingrek dunde al uit. Alles wat ik vast pakte was te klein, lelijk, hoogwater, oubollig, niet stoer of feestelijk. Sommige broeken waren vakkundig weggemoffeld achterin de kast. Logisch, ik moest toegeven, de achterlijke broeken die ik hier vast had, waren ook niet echt onze keus. In de loop der tijd is haar stoere garderobe hier, veranderd in een oubollige ribbroeken parade in de meest wanstaltelijke kleuren. Donker roze en gelig bijvoorbeeld. Gewoon niet te matchen. En dat ze de broeken achterin verstopt had zei al genoeg. "Ik trek het een keer naar papa aan en dan nooit weer."
Snap het wel, we leren haar dat een gegeven paard in de bek kijken, niet netjes is. Het wordt al een dame met een eigen wil. Je kunt nog zulke goede bedoelingen hebben met kleding, maar als ze het niets vindt, vindt ze het niets. En dan zegt ze netjes dankjewel maar wil het eigenlijk niet aan.

De stapel midden in de kamer werd alsmaar groter. Er bleef inderdaad niets over. "Naakt naar het feestje dan maar?" Natuurlijk ook geen optie. Het is net boven nul.

Nog een rokje uit de kast kunnen toveren. Een leuk blousje en dan stoere jurkje als vest, want appen met een vriendin gaf de doorslag. Panty eronder en haar in een staart, ze was klaar.
Op de felrode lippenstift na dan, want die werd nu met uiterste precisie op de mond gestift.

De volgende dag maar even shoppen. En alhoewel deze 12 jarige echt geen dikkertje is, zelfs een prachtig lichaam heeft, kunnen we niet slagen op de kinderafdeling.
De broeken zijn hoogwater en als we de juiste lengte hebben gevonden zitten we op een maat waar ze zelfs met haar fictieve schizofrene ik in zou kunnen zitten. Dit wordt hem niet.
Ik ken mijn eigen jeugd nog goed, winkel in winkel uit. Klagen dat niets past en of we zouden slagen, was iedere keer maar weer de vraag. Ik keek altijd jaloers naar de leeftijdsgenoten die wel lekker strak in het lijf zaten.
Terug naar onze jongedame, want zij heeft zo een lijf en zelfs dan hebben we problemen met slagen.
Met maar een half mandje gevuld, waren we nog niet tevreden. Gekscherend zei ik dat we maar naar de damesafdeling moesten en daar maatje xs of 32 moesten scoren.

Een half uur later liep ik als een pakezel naar de paskamers. We konden niet kiezen. Meerdere broeken, blousejes, truien en shirts had ik over mijn armen gedrapeerd. Mijn vingers liepen blauw aan van de hangers die ze afknelde.
Dat deze winkel in trek is en goed voor het kleedbudget, was duidelijk. Bij de paskamers voelde het alsof we stonden te wachten in de rij voor de python. Ongeduldige mensen, spannend of we erbij zouden zitten bij de volgende lichting en voor dringende mensen.
Links achter de kledingrekken vandaan, komen wat aso's de rij ingeritst. De dames die bedolven zijn onder hun berg pas kleding, zien het niet gebeuren. Ik vreet mij op.
Op een zondag winkelen, wie verzint het.
We waren aan de beurt. Met mijn tomaatrode hoofd zei ik netjes gedag. Ijzig kalm zei de dame dat ik maar maximaal 8 stuks mee mocht nemen naar de paskamer.
Serieus? De winkel nodigt uit om je hele salaris te storten en met 5 tassen weer de deur uit te gaan, maar je mag dan maar 8 items per keer passen?
Oke aan de ene kant wel fijn, want bedenk mij net dat de wachtrij misschien veel minder snel was gegaan als iedereen, net als ons, 20 items had gehad. Ik baal dat ik dit niet eerder had opgemerkt bij de dames voor in de rij.
Schifting in het hoopje stof op mijn arm was lastig te maken en het betekende dat we meerdere pitstops moesten houden om te wisselen van items.

In de kleedkamer werd het meisje al snel een dametje. Ze wurmt zich in haar overdreven skinny jeans (ben niet jaloers hoor), en roept "OMG OMG. Dit staat sexy!" Oke dat was niet zoals ik het zou omschrijven. Het zit als gegoten. Strak bij haar benen, mooi aangesloten op haar heupen en billen en taille zit perfect. Weer roept ze het uit. "OMG ik ben nu een echte vrouw! Ik heb een vrouwen maat aan!" En staat te hupsen in haar broek, voor zover ze zich er nog in kan bewegen.
Ik leun tegen het pashokje, kijk in de spiegel naar haar, en kan alleen maar bedenken, damn wat ben jij gegroeid en inderdaad wat neig jij naar een vrouw in plaats van meisje.