B L O G • // 2 weken oud, borstvoedings ramp
Kleine beer wat groei je toch al goed. Dat is goed te zien doordat we iedere dag weer nieuwe plaatjes schieten. Geen enkele foto is hetzelfde en je ziet gewoon de verandering en ontwikkeling.
Je doet het goed op de moedermelk en dat is best vreemd dat ik dat nu kan zeggen, want borstvoeding geven werd al gauw een dingetje in de eerste week.
In mijn zwangerschap was ik al voornemens om borstvoeding te gaan geven. Ik had zelfs mijn kraamvrouw geselecteerd op haar extra lactatiekundige skills. Als ik de handdoek in de ring wilde gooien, als het niet ging lukken, kon zij mij echt alle technieken laten proberen alvorens we over zouden gaan op kunstvoeding. Ik wilde het echt proberen omdat ik de voordelen ervan zo belangrijk vind.
Ik klink nu als een echt lid van de moedermelk maffia.
Ook dit liep anders. Ik beviel in het ziekenhuis door middel van een keizersnede. Pas 45 minuten na de operatie werd Dyordan voor het eerst aan de borst gelegd. En ook al deed de verpleegkundige haar best mij te helpen. Dyordan had weinig zin om mijn borst te pakken. We hebben dit wel een half uur geprobeerd. Begreep het niet, als je namelijk net zo op je vader zou lijken als dat wij nu beweren, mocht je best wat gretiger zijn! Gelukkig hoeven baby's de eerste 2 dagen nog niet echt goed te eten en is alles wat ze binnen krijgen prima. Dus we hadden nog de mogelijkheid om het op een later moment te proberen. We waren allemaal moe, misschien morgen meer geluk.
De volgende dag meermaals geprobeerd aan te leggen. Ja hij greep de borst maar niet zoals het moest en echt melk eruit proberen te krijgen ging hem niet worden. Het beetje sabbelen werd uiteindelijk alleen maar in de mond nemen, ogen dicht en slapen.
Nacht erop werd het tepelhoedje geprobeerd. Er gebeurde wel degelijk iets. In het tepelhoedje liepen de drupjes melk. Ik zag alleen niet wat Dyordan binnen kreeg. Had niet het gevoel dat hij überhaupt wat binnen kreeg. Maar het witte goud, hoe schaars ook, zag ik wel degelijk.
In het ziekenhuis hebben ze ook een lactatiekundige en uiteindelijk werd ik met haar in contact gebracht. Ze heeft wat technieken besproken en wilde er een volgende voeding bij zijn. Ondertussen moest onze kleine vent wel iets gaan binnen krijgen. Met zowel handkolven als elektrisch kolven kreeg ik net 2 tot 5 cc uit de borst. We noemden dit witgoud, geen druppel mochten we morsen. Alles werd middels een klein cupje aan Dyordan gegeven. Natuurlijk niet genoeg en werd helaas aangevuld met kunstvoeding. Zo jammer! Ik wil moedermelk geven maar het lukt niet!
Misschien hielp het ook niet mee dat ik bang was dat mijn pijnstilling in mijn voeding zou zitten en het zo bij Dyordan zou komen. Immers had ik morfine gekregen, ruggenprik cocktails, paracetamol en diclofinac.
Fles was voor mij nog uit den boze, want als hij aan de speen van de fles zou wennen, zou de borst alleen maar moeilijker tot onmogelijk worden.
Thuis met de kraamhulp blijven kolven en Dyordan middels een spuitje en pink in de mond ondertussen blijven voorzien van het goud dat wel uit de borst komt en aangevuld met kunstvoeding.
Dit was een lastige klus. Sid en ik moesten echt samen voeden, omdat je voor deze techniek voor je gevoel echt een hand tekort komt.
Tijdens de kraamtijd veel geprobeerd te kolven, produceerde geen moer. Was in ieder geval geen melkkoe, maar kon mijn kleine vent dus ook de goede voedingsstoffen niet meegeven. Ondertussen veel kraamtranen, frustratie en teleurstellingen verder, besloten om de spuitjes kunstvoeding weg te doen en de fles te gaan geven.
Kunstvoeding kreeg hij toch al, dus nu zou de grote zus ook flesjes kunnen geven. Hebben we geen gehannes midden in de nacht en werd Dyordan ook vast rustiger van.
Ik wist wel dat hierdoor de borst echt verledentijd zou zijn. Dit was best een rot beslissing. Ik wilde niet opgeven maar een borst die geen melk wil geven kun je niet forceren.
We hadden de knoop doorgehakt. Onze mooie man zou gaan groeien van de kunstvoeding en niet van mama haar pokon.
Die nacht dacht ik weer eens drijvend in het zweet wakker te zijn geworden. Rare hormoonhuishouding. Alles bleek minder waar. Ik rook melk. En omdat ik drijfnat was, rook ik heel veel melk! Dit was geen 2 cc meer!
Uiteraard direct weer gekolfd. 100 cc! Haleluja!
Inmiddels drinkt Dyordan prima zijn moedermelk uit een fles en zijn wij inmiddels een melkfabriek geworden. 140 cc gemiddeld per kolfbeurt van 10 a 15 minuten. Nu kolf ik om de 5 uur om de stuwing weg te laten nemen. Hogere productie vind ik niet nodig en over een paar weken willen we misschien toch wel gaan afbouwen.
Blijkbaar kun je mentaal enorm veel invloed hebben op je melkproductie. Want onbewust was ik wellicht te krampachtig bezig met perse willen voeden via de borst.
Nu ben ik krampachtig aan het bedenken blijf nog maar even een kleine baby vriend. Maar blijkbaar werkt het niet om mentaal invloed te hebben op de groei van onze stoere vent, want hij doet het prima!
Je doet het goed op de moedermelk en dat is best vreemd dat ik dat nu kan zeggen, want borstvoeding geven werd al gauw een dingetje in de eerste week.
In mijn zwangerschap was ik al voornemens om borstvoeding te gaan geven. Ik had zelfs mijn kraamvrouw geselecteerd op haar extra lactatiekundige skills. Als ik de handdoek in de ring wilde gooien, als het niet ging lukken, kon zij mij echt alle technieken laten proberen alvorens we over zouden gaan op kunstvoeding. Ik wilde het echt proberen omdat ik de voordelen ervan zo belangrijk vind.
Ik klink nu als een echt lid van de moedermelk maffia.
Ook dit liep anders. Ik beviel in het ziekenhuis door middel van een keizersnede. Pas 45 minuten na de operatie werd Dyordan voor het eerst aan de borst gelegd. En ook al deed de verpleegkundige haar best mij te helpen. Dyordan had weinig zin om mijn borst te pakken. We hebben dit wel een half uur geprobeerd. Begreep het niet, als je namelijk net zo op je vader zou lijken als dat wij nu beweren, mocht je best wat gretiger zijn! Gelukkig hoeven baby's de eerste 2 dagen nog niet echt goed te eten en is alles wat ze binnen krijgen prima. Dus we hadden nog de mogelijkheid om het op een later moment te proberen. We waren allemaal moe, misschien morgen meer geluk.
Nacht erop werd het tepelhoedje geprobeerd. Er gebeurde wel degelijk iets. In het tepelhoedje liepen de drupjes melk. Ik zag alleen niet wat Dyordan binnen kreeg. Had niet het gevoel dat hij überhaupt wat binnen kreeg. Maar het witte goud, hoe schaars ook, zag ik wel degelijk.
In het ziekenhuis hebben ze ook een lactatiekundige en uiteindelijk werd ik met haar in contact gebracht. Ze heeft wat technieken besproken en wilde er een volgende voeding bij zijn. Ondertussen moest onze kleine vent wel iets gaan binnen krijgen. Met zowel handkolven als elektrisch kolven kreeg ik net 2 tot 5 cc uit de borst. We noemden dit witgoud, geen druppel mochten we morsen. Alles werd middels een klein cupje aan Dyordan gegeven. Natuurlijk niet genoeg en werd helaas aangevuld met kunstvoeding. Zo jammer! Ik wil moedermelk geven maar het lukt niet!
Misschien hielp het ook niet mee dat ik bang was dat mijn pijnstilling in mijn voeding zou zitten en het zo bij Dyordan zou komen. Immers had ik morfine gekregen, ruggenprik cocktails, paracetamol en diclofinac.
Fles was voor mij nog uit den boze, want als hij aan de speen van de fles zou wennen, zou de borst alleen maar moeilijker tot onmogelijk worden.
Thuis met de kraamhulp blijven kolven en Dyordan middels een spuitje en pink in de mond ondertussen blijven voorzien van het goud dat wel uit de borst komt en aangevuld met kunstvoeding.
Dit was een lastige klus. Sid en ik moesten echt samen voeden, omdat je voor deze techniek voor je gevoel echt een hand tekort komt.
Kunstvoeding kreeg hij toch al, dus nu zou de grote zus ook flesjes kunnen geven. Hebben we geen gehannes midden in de nacht en werd Dyordan ook vast rustiger van.
Ik wist wel dat hierdoor de borst echt verledentijd zou zijn. Dit was best een rot beslissing. Ik wilde niet opgeven maar een borst die geen melk wil geven kun je niet forceren.
We hadden de knoop doorgehakt. Onze mooie man zou gaan groeien van de kunstvoeding en niet van mama haar pokon.
Die nacht dacht ik weer eens drijvend in het zweet wakker te zijn geworden. Rare hormoonhuishouding. Alles bleek minder waar. Ik rook melk. En omdat ik drijfnat was, rook ik heel veel melk! Dit was geen 2 cc meer!
Uiteraard direct weer gekolfd. 100 cc! Haleluja!
Inmiddels drinkt Dyordan prima zijn moedermelk uit een fles en zijn wij inmiddels een melkfabriek geworden. 140 cc gemiddeld per kolfbeurt van 10 a 15 minuten. Nu kolf ik om de 5 uur om de stuwing weg te laten nemen. Hogere productie vind ik niet nodig en over een paar weken willen we misschien toch wel gaan afbouwen.
Nu ben ik krampachtig aan het bedenken blijf nog maar even een kleine baby vriend. Maar blijkbaar werkt het niet om mentaal invloed te hebben op de groei van onze stoere vent, want hij doet het prima!
Reacties
Een reactie posten