G A A N • M E T • D I E • B A N A A N

Vanochtend waren we al vroeg op pad richting school, want met de gemiddelde snelheid van Shayn weet je nooit hoe laat je aankomt. Daarnaast moest Dyordan zijn fiets nog wegzetten bij het gebouw waar hij zijn schooldag eindigt en moesten we teruglopen naar het hoofdgebouw om te gymen, de start van de dag. Niet alleen verloopt de ochtend in huis volgens een strakke planning, de planning gaat door zodra we de deur verlaten. Als we terugkomen van Dyordan wegbrengen aanschouw ik hoe we het huis hebben achtergelaten. Hun plaids liggen nog half op de stoel, pip en de knuffeldoekjes liggen eronder. Bordjes met half opgegeten broodjes, korstjes verwilderd ergens neergegooid op de grond en zelfs een bordje onaangeroerd. Omgevallen drinkbekers, leeg dat wel, en tablets met headsets over de tafel gesmeten. Zand op de grond van de zelf aangetrokken schoenen en een paar jassen die van de kapstok gevallen zijn. Lichten staan nog aan en de toiletpot ruikt naar plas door een ochtend swieberswabberpie...

Al een aantal weken, wat zeg ik, maanden, voor de 6e verjaardag van Dyordan, zei hij "als ik jarig ben, ben ik 24 uur de baas." Alhoewel ik de wijsheid prachtig vond, vroeg ik mij af hoe hij dat dan zag en hoe wij die dag dan in het gareel zouden lopen. "Gewoon, ik ben 24 uur de baas en ik bepaal." We nuanceerde het verzoek door te zeggen dat hij op zijn verjaardag wel de baas over het avondeten is. Hij mag op zijn verjaardag beslissen wat er op tafel komt. "Ja ook! En 24 uur de baas." Sid en ik kijken elkaar aan en zonder tegen elkaar de woorden uit te spreken, zeiden onze ogen "Dikke vette nee, dat wordt een chaotische, alles wat verboden is, dag." De verzoeken kwamen maandelijks en daarna wekelijks terug. 24 uur de baas, period. Dat was de strekking. En wij hielden vol bij alleen het avondeten, en misschien nog wat leuks overdag. Omdat Dyordan graag wilde inschatten wanneer deze belangrijke taak vervuld kon worden, werd ons ook iedere ...