G A A N • M E T • D I E • B A N A A N

Schoolfotografen, ik heb er ontzag voor, maar aan de andere kant als ouder ben ik soms toch lichtelijk teleurgesteld in het resultaat van de fotograaf. Kan dat wel samen bestaan? Het lijkt mij heel moeilijk om zoveel kinderen tegelijk, achter elkaar, leuk, op de foto te krijgen. Elk kind is anders en reageert anders op je aanwijzingen. Achter elkaar, lopende band, blijf je in je rol om iedereen op de foto te slingeren, met als doel tevreden verzorgers, denk ik. Want tevreden ouders, voogden, opa's, oma's etc, bestellen meer foto's en dat betekent omzet en dus je verdiensten aan deze lange dagen. Alhoewel, zelfs semi ontevreden ouders, like moi, bestellen foto's, want kunnen het niet over het hart verkrijgen een collectors item van jaar 2022 te missen in de schoolfotoreeks. Vroeger waren het soort van mugshots, recht in de camera kijkend, neutrale achtergrond en een bescheiden glimlach. Tegenwoordig is less is more het motto niet meer. Er worden props tevoorschijn...

Gisteren had ik een heeeeeeeele zware dag. Zat zelf niet zo lekker in mijn vel, en alsof ze het aanvoelen, waren de jongens de hele dag 'vervelend'. Ik liep op mijn tandvlees, kort lontje, kon geen gehuil, gejammer en geplaag meer horen of zien. Tegen zeven uur Shayn naar bed gebracht, hoor ik beneden iemand die van de trap af lazert. Paar keer gebonk, dus zal vast het kleinste trapje beneden zijn. Tot het moment van huilen en geschreeuw, had ik nog de goede hoop dat het gebonk van iets anders vandaan kwam. Ayven zet het op een brullen. Alweer hij! Vorige week nam hij de trap ook al als soort van glijbaan, met blauwe ronde plekken op zijn rug, precies waar zijn werveltjes iets boller staan. Sid is gelukkig thuis in de tuin en terwijl ik naar buiten schreeuw vanaf de bovenste verdieping dat Ayven van de trap is gevallen zie ik hem naar binnen snellen. Buiten het huilen van de schrik, geeft hij dit keer geen pijn aan en een ijsje uit de vriezer zorgt ervoor dat zijn tranen als sn...

Ik zit op de bank met Ayven op schoot, tegen mij aangeleund. Bumba staat op, voor Shayn, die inmiddels allang niet meer kijkt, maar Ayven neemt deze rare clown in zich op. Ik heb mijn mobiel inmiddels gepakt en kijk een eigen netflix serie, terwijl ik in Ayven zijn haar aan het kroelen ben. Dyordan staat op de keukenverdieping en kijkt op mij neer op de bank een verdieping lager. 'Mam, wat kijk jij? Kijk je een piemelfilm?' Vraagt hij serieus. Ik leg mijn telefoon weg en kijk hem lachend aan. 'Een wat? Hoe kom je aan deze wijsheden.' Pap staat in de keuken en haakt hier heerlijk op in. 'O, Dyo, kijkt mama dat altijd als ik weg ben?' Dyordan doet mee in de conversatie die een eigen leven begint te leiden. 'Ja, altijd.' Op de vraag waar hij deze term gehoord of gezien heeft, lapt hij er een schoolvriendinnetje bij. Een meisje waarvan we de naam heel vaak horen als hij weer iets nieuws heeft geleerd, wat niet perse geleerd had hoeven worden. De vr...