S A Y • W H A T // Piemelfilm

Ik zit op de bank met Ayven op schoot, tegen mij aangeleund. Bumba staat op, voor Shayn, die inmiddels allang niet meer kijkt, maar Ayven neemt deze rare clown in zich op.

Ik heb mijn mobiel inmiddels gepakt en kijk een eigen netflix serie, terwijl ik in Ayven zijn haar aan het kroelen ben.
Dyordan staat op de keukenverdieping en kijkt op mij neer op de bank een verdieping lager.
'Mam, wat kijk jij? Kijk je een piemelfilm?' Vraagt hij serieus.
Ik leg mijn telefoon weg en kijk hem lachend aan. 'Een wat? Hoe kom je aan deze wijsheden.'

Pap staat in de keuken en haakt hier heerlijk op in.
'O, Dyo, kijkt mama dat altijd als ik weg ben?'
Dyordan doet mee in de conversatie die een eigen leven begint te leiden. 'Ja, altijd.'

Op de vraag waar hij deze term gehoord of gezien heeft, lapt hij er een schoolvriendinnetje bij.
Een meisje waarvan we de naam heel vaak horen als hij weer iets nieuws heeft geleerd, wat niet perse geleerd had hoeven worden.
De vraag is nu of dit een makkelijke uitvlucht is van onze 5 jarige en haar steeds onder de bus gooit, of dat dit meisje inderdaad al verder is met zaken die we op deze leeftijd eigenlijk nog niet bespreken.

Who knows. Maar ik weet dat ik ergens ooit een keer, met schaamrood op de kaken, moet gaan uitleggen dat ik echt niet betrapt ben door mijn zoon toen er een piemelfilm opstond.
Dus bij deze. En bedankt hè...