B L O G • // De schoolfotograaf

Schoolfotografen, ik heb er ontzag voor, maar aan de andere kant als ouder ben ik soms toch lichtelijk teleurgesteld in het resultaat van de fotograaf.
Kan dat wel samen bestaan?

Het lijkt mij heel moeilijk om zoveel kinderen tegelijk, achter elkaar, leuk, op de foto te krijgen.
Elk kind is anders en reageert anders op je aanwijzingen.
Achter elkaar, lopende band, blijf je in je rol om iedereen op de foto te slingeren, met als doel tevreden verzorgers, denk ik. Want tevreden ouders, voogden, opa's, oma's etc, bestellen meer foto's en dat betekent omzet en dus je verdiensten aan deze lange dagen.
Alhoewel, zelfs semi ontevreden ouders, like moi, bestellen foto's, want kunnen het niet over het hart verkrijgen een collectors item van jaar 2022 te missen in de schoolfotoreeks.

Vroeger waren het soort van mugshots, recht in de camera kijkend, neutrale achtergrond en een bescheiden glimlach.
Tegenwoordig is less is more het motto niet meer. Er worden props tevoorschijn getoverd, poefen, bankjes, koffers en andere rekwisieten, kriebelige heel fake uitziende achter- en ondergronden gebruikt, poseerposities aangenomen en het hele lijf staat er inmiddels op, nou ja als de fotograaf de helft van de ledematen er niet vanaf schiet of cropt.

Persoonlijk word ik daar niet zo vrolijk van. Een leuk popperig meisje zou de foto wellicht rocken, maar onze jongens passen gewoon niet zo goed in deze opzet.

Het lijkt wel compensatie voor iets anders wat mist op de foto.
O ja, broertjes. Wat een geneuzel dat er geen broertjes foto gemaakt kan worden.
Vorig jaar was covid de boosdoener, ondanks dat ik veel zaken rondom de maatregelen niet begrijp, kon ik mij inbeelden dat dit logistiek lastig kon zijn, maar snappen deed ik het niet.
Net als de klassenfoto. Geen geposeerde foto met de hele klas, maar alle individuele foto's van de kinderen in een wild collage gepropt.
Dat was 2021 jongens. We komen uit de lockdown en ook 2022 worden broertjes samen nog geband.
Nou kids, ontmoet je nieuwe maatje, je kunt met de hutkoffer op de foto.

Ondanks het vermoeden dat het dezelfde fotograaf zou worden als vorig jaar, toch geprobeerd de jongens van hun beste kant te laten zien, want ik weet natuurlijk dat mijn trotse moederhart toch minstens een foto gaat bestellen.
Een verwilderd vergroeid coronakapsel is anno 2022 niet meer de norm, dus nog vlak voor moment supreme naar de kapper. Gelikt de haartjes in de plooi.
Wat 'nettere' kleding op tijd wassen, zodat we niet genoodzaakt waren de ingeblakerde modder en grasvlekken broek aan te trekken. Het stijve shirt, met de snotkorsten nog in de mouwen, kon dan ook op de plank blijven liggen.
Goede voorbereiding is het halve werk.

Hoe gemaakt de foto's ook zijn, het is zo leuk om ze te hebben voor later. Ieder jaar een foto.
Voor het plakboek, dat dan weer wel, want heb tot nu toe nog geen enkele foto in een lijstje gezet of opgehangen.

Misschien komt het omdat het not my cup of tea is, deze fotograaf.

Uiteraard hebben we de lach ook even geoefend, want zeg tegen mijn boys, "kom even lachen voor de foto", ze staan erop alsof ze de gekkebekken show moeten stelen. Hebben ze van hun moeder, die gedraagt zich ook niet al te best als ze iets verplicht moet in een situatie waarin ze zich niet wil bevinden. Een moet-dit-heb-zo-geen-zin-in-dit-geneuzel glimlach. Boer met kiespijn zeg maar.

Dyordan lacht dan alleen zijn ondertanden bloot en eet zijn bovenlip op, Ayven doet alsof je de grap van de eeuw hebt gemaakt door zijn mond wagenwijd open te gooien, hoofd naar achter en er wat Ha Ha uit te persen.
Wil hij niet, dan kan zijn blik dodelijk zijn. U bent gewaarschuwd.

Waar waren we, oefenen. "Dyo als ze vragen te lachen doe maar een bescheiden lachje. Gewoon mondhoeken omhoog, zoals je altijd lacht."
Als we oefenen, zie ik elke mimiek voorbij komen, behalve het lachje wat hij niet op commando maakt.
"Laat maar, doe maar gewoon wat goed voor je voelt. Wees jezelf en als ze vragen te lachen, doe waar jij je lekker bij voelt" Zei ik met mijn fingers crossed, immers wil ik een foto van mijn kind zoals hij is.

Ik ben niet heeeeel veeleisend, maar als ik straks 25 euro neertel voor een fotopakket wat in een fotoboek verdwijnt, zou een klein ietsie pietsie foto naar mijn smaak niet heel vervelend zijn. Hopelijk kunnen we dan editie 2021 even vergeten met die lelijke props in de foto en mijn kind, die dit, net als ik, vreselijk overdreven vond en dacht krijg de T***** maar met je foeilelijke set, je krijgt mijn echte lach niet.

Dus doe maar normaal, casual lachje, dan doe je al gek genoeg.

Toen Dyordan uit school kwam een paar weken geleden vroeg ik hem gekscherend hoe zijn schoolfoto lachje ging.
Zo vertelde hij dat hij op de grond moest zitten en dat hij juf Lindsey heeft laten weten dat hij deze broek echt niet aangetrokken had om op de grond te zitten.
O my, that's my boy... 😬 kopie van zijn moeder, zegt het als het hem niet zint, zoals ik het opschrijf.

Inmiddels in gespannen toestand, benieuwd naar het a5je waar de inlogcode voor de schoolfoto's opstaan.

Ook dit jaar wordt weer bevestigd, deze schoolfotograaf is totaal niet mijn favoriet. Sterker nog, niet heel positief, ze krijgt mijn kinderen als geen ander op de foto, en toch bestel ik weer een paar pareltjes. Want het zijn toch mijn kinderen en hun schoolfoto's.
Trots op mijn jongens, ik spaar ze allemaal.

En dat weet deze fotograaf die nu als laatst lacht. Casual, dat wel.

Ayven, staat er leuk op, maar de afgechopte handen en tenen snap ik niet. En dat stomme fluwele bankje al helemaal niet. Ligt dit aan mij? Als de foto straks binnen is scan ik hem in en maak ik een uitsnede van zijn hoofd, die vind ik prachtig.