B L O G • // Cliché maar mee

Cliché, maar waar is toch de tijd gebleven.

Voordat ik met mijn ogen knipperde had ik een klein babyjongetje in mijn handen. En nu? Als ik alleen al kijk naar de oudste boy, een pientere kleuter die straks alweer naar groep 3 gaat!

Je merkt aan zijn manier van communiceren, zijn maniertjes om spelenderwijs al te schrijven en leren lezen, zijn sommetjes, dat hij leren leuk vindt. Dat werkt ook door op ons, want in het dagelijkse leven proberen we dat te stimuleren.

Bijvoorbeeld als we aan het winkelen zijn.
Dyordan vraagt waar de kruidvat is en of we er bijna zijn, want daar wilden we nog even heen.
Ik vertel hem dat we er bijna zijn en ik in de verte de kruidvat al zie.
Hij vraagt me waar dan.
"Als je Kruidvat zegt, welke letters hoor je dan?" Dyordan herhaald het woord een paar keer en roept dan "De kuh en rrrrr." "Goed zoooo!" Roep ik iets te enthousiast in een overvolle winkelstraat waardoor mensen omkijken. "En waar zie je de kuh en de rrr achter elkaar"
Dyordan tuurt door de straat en net zo enthousiast wijst en schreeuwt hij "Daar!"
Hij wijst naar een rood uithangbord waar kruidvat op geschreven staat.
Ik ben in mijn nopjes "Yes wat goed Dyordan."
En Shayn klapt voor zijn grote broer.

Dit soort interacties hebben we vanaf hun geboorte al geprobeerd te stimuleren. Niet zozeer het lezen, maar woorden, kleuren en vormen herkenning. Tellen en uitleg wat we doen of waar we heen gaan.
Zo deed ik boodschappen met hem in de wandelwagen en benoemde alles wat we tegen kwamen, hoe het eruit ziet en waar we naartoe liepen.
In de supermarkt kreeg ik soms een glimlach en anderen keken met opgetrokken wenkbrauwen, van mij naar de 6 maanden oude baby in de wandelwagen.

"Zo, we hebben nog paprika nodig, dus lopen we naar de groente afdeling. Paprika is geel, groen, oranje of rood. Wij nemen de rode paprika mee. Kijk, dit is een paprika."
Nu ze wat ouder zijn noem ik soms nog de Engelse woorden en vraag ik of zij weten waar de paprika ligt en het kunnen aanwijzen.
Een Dora aflevering is er niets bij.
De kids vinden het leuk, ze willen graag meedoen en ik heb het idee dat deze interactie bijdraagt aan hun ontwikkeling en woordenschat. Soms was het ook meer uiterste nood als zoethoudertje. Als ik tegen ze praatte dan waren ze afgeleid en huilden ze in ieder geval de AH niet bij elkaar.

Soms worden we door eerdere opgedane wijsheden op de feiten gedrukt.
Rijden we 93 waar we 80 mogen. "Mam je rijdt te hard."
"O ja, hoe weet jij dat dan?" Vraag ik.
"Nou, er staat een bord met 8 en 0 erop, dat is 80, en jij rijdt 9 en een 3. Dat is meer dan tachtig. Jij rijdt te hard."
Ik incasseer de bekeuring van mijn 5 jarige en merk dat ik het gas wat los laat.
Hij heeft onze verkeersles van vorige week goed onthouden.
Dyordan vroeg toen wat dat ronde rood witte bord met 80 erin betekende, en volgens mij hebben we dat goed uitgelegd, want hij pastte zojuist even de wijze les toe.

Onze sociale 3-jarige Ayven begint ook de eerdere interacties toe te passen.
Als we met hem weg zijn, groet hij onderweg iedereen, knikkend, zwaaiend, "hoi" of soms nog "wie ben jij".
Wanneer hij zijn ik-groet-echt-iedereen-die-ik-passeer bui heeft, zal mijn stappenteller niet zo snel pieken. Maar maak je borst dan ook maar nat als tegenligger, want hij wil weten wie je bent, wat je hier doet, wat je straks gaat doen, wat je gekocht hebt of in je tas hebt zitten en stelt graag zijn broertje aan je voor en legt je uit waar de rest van het gezin is.
Ik ben bij de zoveelste ondervraging dan misschien een beetje de onbeleefde moeder die snel doorloopt.
Sorry

Daarover gesproken, Ayven zegt dat ook vaak uit beleefdheid. Loopt hij klungelig met zijn kinderkarretje, niet goed oplettend tegen je aan, "sorry". Draait hij zich om en sta je ineens te dichtbij, "sorry".
Soms krijg je nog uitleg dat hij bijna tegen je aanbotste.
Ook kun je ons niet stiekem achtervolgen, want hij heeft je in de smiezen. Hij zegt gerust dat we je nu voor de tweede keer zien, als we elkaar weer in een ander gangpad kruizen.

Deze jongeman wijst je, net als zijn broer, onderweg ook op de verkeersregels.
Wees niet verbaasd als hij je achterna fietst op het fietspad, om je te vertellen dat jij op het voetpad moet lopen met je benenwagen, omdat je geen wielen hebt.

Onderweg tot 11 tellen, geïnteresseerd vragen naar nu nog onbekende zaken om zich heen, liedjes zingen, alles benoemen wat hij ziet, net als zijn moeder, Nederlands en Engels door elkaar, het is prachtig om te zien.

Shayn behandelen we ook weer net zo. We herhalen en praten alsof hij alles begrijpt.
En soms doet hij dit ook. "Voetjes eerst" is gekoppeld aan omdraaien op de bank en de voeten eerst naar beneden laten glijden.
Wat doet een koe, aapje, slang, varken of poesje? En hij begrijpt wat we van hem vragen. Met een smile doet hij de geluiden na. Een eend herkend hij, want als we naar school lopen, wijst hij naar het water en doet waaa waaa, het geluid van een eend.
Shayn wil je drinken? Hij knikt en zegt "njaaa"
Of hij ook ja koppelt aan een werkelijk 'ja ik wil' is nog niet helemaal helder, maar de interactie is al zo onwijs leuk.
Opdrachtjes als pak de bal, waar is de bal, ga je lopen, kom ga zitten op je billen, volgt hij allemaal op.
Dan kijk ik en denk ik waar is mijn babytje gebleven.

Dyordan zit tegen mij aan op de bank, we zijn paw patrol aan het kijken.
"Er zijn 2 pups uit de uitkijktoren gegaan, hoeveel zijn er over?"
Ik reageer niet direct, want Dyordan zit de hele tijd al tegen de tv of in de ruimte te kletsen.
"Mam, hoeveel zijn er over?"
Ik zeg "weet ik niet" niet omdat ik de som niet weet, maar eerlijkheidshalve heb ik helemaal niet geluisterd naar de inhoud van zijn vraag, totdat ik mam hoorde.
"Mam, als er 4 pups in de uitkijktoren zitten en er 2 weggaan, hoeveel zijn er dan nog over? Dit is een makkelijke som, mam!"
Hij geeft mij tijd om na te denken, maar ik ben van binnen aan het lachen van trots.
"Twee mam! Twee is het goede antwoord, want als er 4 in de toren zitten en 2 weggaan hou je 2 over." Legt hij met zwaaiende handen en een 'ja dûh' gezicht uit.

Ondertussen heb ik mijn eigen som in mijn hoofd.
Als je sinds 2016, vier keer zwanger bent geweest maar uiteindelijk drie keer bevallen bent, deze zonen de namen Dyordan, Ayven en Shayn hebt gegeven, hoeveel geweldige kids heb je dan onder de 6? 😍