B L O G • // Verkeers malloot
Goedemorgen buurtgenoot, goedemorgen chagrijn, goedemorgen verkeers malloot,
We kwamen elkaar tegen op de kruising nobelstraat/nobellaan. Zichtbaar geërgerd trapte je op je rem om mij voorrang te verlenen. Immers kwam ik van rechts en zat ik al half op de kruising. Dat je het er eigenlijk niet mee eens was bleek wel aan je opdringerigheid. Het is donker maar kon de haartjes op je gezicht zowat tellen.
Je zit in mijn bubbel. Daar word ik ongemakkelijk van.
Ik rij inmiddels net aan 30, al best hard als je een zebrapad in een woonwijk nadert, maar dit was een reactie op je pusherige gedrag. Alsof ik je van mij af moest schudden. Ik schrik van mijn snelheid, immers lopen er mensen op straat met hun hondjes, kindjes en hebben we losse huisdieren lopen.
Het deert je niets, jij geeft extra gas en passeert mij met een vernietigende blik.
Verderop zie ik je vlak voor de diepe drempel op je rem trappen.
Als je wat op je achterbank vervoert, moet dat goed in de gordel hebben gezeten, anders had je het in je nek gehad.
Balen zeg, ter hoogte van de kruising met de kievitsweg moet je weer voorrang verlenen, want ook hier laten de medeweggebruikers niet het kaas van hun brood eten. Chapeau, held.
Ik rol langzaam naar je kont, ik kijk niet hoor! Nee zeker niet. Niet mijn typ. Mij te veel bravour.
Je trekt op met piepende banden en aan de lucht te ruiken heb je door deze weerstand, mogelijk ook nog een liter benzine verspilt. Zonder te hoeven remmen rol ik achter je aan over de kruising.
Alsof we een kat en muis spelletje aan het spelen zijn. Race je over de dreef heen. De hobbels zijn maar lichte obstakels, je lijkt los te komen van de drempels. Alsof je zweeft. Probeer je nu indruk te maken? Je laat er geen gras over groeien zeg. Ik ben alleen niet onder de indruk van je imposante gedrag. Het voelt meer als een afknapper.
Nee-schuddend vervolg ik mijn weg als je uit mijn gezichtsveld verdwijnt.
Hey verrek, daar ben je weer. Verderop zie ik je voor het stoplicht staan om de A6 op te kunnen duiken. Aan je positie te zien koos je op het laatste moment eieren voor je geld en ben je zowaar voor het rode licht gestopt. Ik anticipeer en kies de andere rijstrook. Het wordt inderdaad meteen groen en omdat ik niet vanuit stilstand hoef op te trekken, rij ik je voorbij.
Je kunt niet anders, maar heel vloeiend voeg ik voor je in op de oprit richting de A6.
Ik glimlach in mijn achteruitkijk spiegel. En vraag mij af wat je nu bent opgeschoten met dat opgefokte rijgedrag.
Maar je bent niet voor één gat te vangen en blaast met minimaal 130 voorbij mij op de A6.
We kwamen elkaar tegen op de kruising nobelstraat/nobellaan. Zichtbaar geërgerd trapte je op je rem om mij voorrang te verlenen. Immers kwam ik van rechts en zat ik al half op de kruising. Dat je het er eigenlijk niet mee eens was bleek wel aan je opdringerigheid. Het is donker maar kon de haartjes op je gezicht zowat tellen.
Je zit in mijn bubbel. Daar word ik ongemakkelijk van.
Ik rij inmiddels net aan 30, al best hard als je een zebrapad in een woonwijk nadert, maar dit was een reactie op je pusherige gedrag. Alsof ik je van mij af moest schudden. Ik schrik van mijn snelheid, immers lopen er mensen op straat met hun hondjes, kindjes en hebben we losse huisdieren lopen.
Het deert je niets, jij geeft extra gas en passeert mij met een vernietigende blik.
Verderop zie ik je vlak voor de diepe drempel op je rem trappen.
Als je wat op je achterbank vervoert, moet dat goed in de gordel hebben gezeten, anders had je het in je nek gehad.
Balen zeg, ter hoogte van de kruising met de kievitsweg moet je weer voorrang verlenen, want ook hier laten de medeweggebruikers niet het kaas van hun brood eten. Chapeau, held.
Ik rol langzaam naar je kont, ik kijk niet hoor! Nee zeker niet. Niet mijn typ. Mij te veel bravour.
Je trekt op met piepende banden en aan de lucht te ruiken heb je door deze weerstand, mogelijk ook nog een liter benzine verspilt. Zonder te hoeven remmen rol ik achter je aan over de kruising.
Alsof we een kat en muis spelletje aan het spelen zijn. Race je over de dreef heen. De hobbels zijn maar lichte obstakels, je lijkt los te komen van de drempels. Alsof je zweeft. Probeer je nu indruk te maken? Je laat er geen gras over groeien zeg. Ik ben alleen niet onder de indruk van je imposante gedrag. Het voelt meer als een afknapper.
Nee-schuddend vervolg ik mijn weg als je uit mijn gezichtsveld verdwijnt.
Hey verrek, daar ben je weer. Verderop zie ik je voor het stoplicht staan om de A6 op te kunnen duiken. Aan je positie te zien koos je op het laatste moment eieren voor je geld en ben je zowaar voor het rode licht gestopt. Ik anticipeer en kies de andere rijstrook. Het wordt inderdaad meteen groen en omdat ik niet vanuit stilstand hoef op te trekken, rij ik je voorbij.
Je kunt niet anders, maar heel vloeiend voeg ik voor je in op de oprit richting de A6.
Ik glimlach in mijn achteruitkijk spiegel. En vraag mij af wat je nu bent opgeschoten met dat opgefokte rijgedrag.
Maar je bent niet voor één gat te vangen en blaast met minimaal 130 voorbij mij op de A6.
Reacties
Een reactie posten