B L O G • // Déjà vu

Het leven van een puber gaat niet over rozen.
Madam komt na het douchen beneden en zegt dat ze morgenochtend nog snel even langs haar moeder gaat. Ik kijk ietwat verbaasd. Wat dan? "Ja heb geen kleding meer in mijn kast voor de schoolfoto. Ja een shirtje met banaantjes, maar die kan ik echt niet aan, want dan hang ik het hele jaar met al die banaantjes op de gang, in school. Veels te opvallend."

Oké begrijpelijk je wilt goed voor de dag komen en een mooie foto voor de rest van het jaar hebben.
Bij het eten was ze haar lach ook al aan het oefenen.
Wij noemden het een duckface maar zij vertelde ons dat de lipjes beetje tuiten niet perse een duckface is.
Het was haar nieuwe lach.
Uiteraard willen we haar niet direct de grond in boren, maar Lies deze lach kan gewoon echt niet.
Met als gevolg dat ze verklaarde dat dit de beste optie is, omdat haar tanden bloot lachen echt niet gaat gebeuren.
Oke oke. Waar kun je je zoal om druk maken.

Maar goed, ze wilde dus naar mama. Dat feit zelf was niet eens een probleem maar ik verbaasde dat het überhaupt noodzakelijk was. Waar zijn dan alle leuke outfits gebleven die ze aan had gehad. Waar zijn haar shirts en truien?
Alsof ze wonderbaarlijk pootjes hadden gekregen. Lag niet in de wasmand, strijkmand en nadat we haar hele kledingkast overhoop hadden gehaald, ook niet daar.
Haar kamer is, onpuberachtig ook, maar yes goed opgevoed, strak regime, redelijk opgeruimd, dus het lag ook zeker niet ergens onder of tussen gemoffeld.

Inmidels werd de "te klein, te kinderachtig, te lelijk, te roze stapel" alleen maar groter.
Wauw zo voelde het om een puber te zijn.
Twee blousen, leuke nog overigens, kon ze makkelijk aan.
Echter naar eigen zeggen was dit niet haar stijl meer. Ze houdt meer van stoer. Je weet wel, broeken met gaten, of high waist met flared pijpen, stoere truien of hoodies, met korte teksten of gruwelijke plaatjes. Afgemaakt met een choker ofzo.
Ja ja, nieuwe stijl.

Dus dat mooie nette blousje is zooooo 2018 vorige maand.
Kom op 'mams' met de tijd mee.

Het was weer om te janken haar kast. Waar zijn alle stoere truien gebleven dan?
Ik heb zo een déjà vu van 7 maanden geleden ofzo.
Was het alweer 7 maanden geleden dat ze nieuwe outfits van ons heeft gekregen en we op dezelfde manier voor haar kast stonden te discussiëren?
Oeeee tijd weer om te shoppen.

Als een kind zo blij, ookal vind ik shoppen zo zonde van het geld, het geeft wel een lekkere voldoening.
Kan zo blij worden van de postbode als deze weer een pakketje komt brengen.

Felies ligt inmiddels in bed, standvastig om morgen de kast bij haar mama te gaan plunderen.
Ik kijk in de agenda. Voorlopig geen tijd om te shoppen met haar. Daarentegen kan ik in mijn huidige toestand ook gewoon niet meer fatsoenlijk winkelen. Strompelend en waggelend winkel in winkel uit. En aangezien paps nog steeds naar zijn kleine meisje kijkt met lieve onschuldige oogjes, zal ze nooit de afdeling vinden met haar "nieuwe" stijl.
Online it is.
Toestemming van pa. Zo makkelijk als hij gamed en half luistert en snel antwoord geeft op mijn vragen.

Nu maar hopen dat ik haar puberrondingen goed heb ingeschat en ik begrepen heb wat haar nieuwe stijl precies is.
Morgen komt het binnen, zal mij benieuwen of ze weer een beetje goed voor de dag kan komen. Of dat ik de "doodsblik" krijg van de plank volledig mis slaan.
Ook een puberdingetje.