B L O G • // Voorzichtig

Ik was er heel duidelijk over.

Ik moest en zou een aerosleep matrasje met laken hebben, bed kort opmaken, niets in bedje meenemen, oppassen met waar hij vanuit zijn bedje naartoe kan grijpen en altijd gefixeerd op de camera blijven kijken als ik weer een klein kreetje uit de kamer hoorde komen. Soms meerdere keren per nacht even zijn ademhaling checken en mijzelf, of zeg maar ons, ervan geruststellen dat hij nog steeds ademt en echt niet gestikt was in zijn grote ledikant.

De onzekere nachten en alles driedubbel checken. Gewoonweg omdat je kleine bul zelf nog niet kan draaien, gevaar kan weghouden en om hulp kan roepen.

Later begreep ik waarom niet alle baby's onder lakentjes werden ingestopt. Sommige maken een 360 tour in het bed. Alhoewel 360 je altijd weer op het punt brengt waar je vandaan komt, zitten er ook gevaarlijke gradaties tussen op de route.
Neem nou de 180. Met je hoofd zo onder het lakentje.
Panisch werd ik ervan. Moest er niet aan denken om hem een keer, te laat, zo te vinden. Dus de slaapzakjes werden aangeschaft voor onze nachtelijke ontdekkingsreiziger.
Toen hij eenmaal zijn hoofdje kon optillen en zelf kon omrollen mocht hij van ons 1 knuffel meenemen in zijn bedje. Een klein pip knuffeldoekje was zijn keus.

Doodsangsten uitgestaan doordat meneer het ging gebruiken als nachtmaskertje. Vooral als het nog te licht was buiten, kon hij zo makkelijker aan zijn schoonheidsslaapje beginnen.
Ook nu hielden we de babycamera in de gaten.
Je kunt je afvragen, als je er geen goed gevoel bij hebt, waarom laat je het dan toe? Ja daar kan ik nu ook geen antwoord op geven. Misschien de soms onbedoelde kritische blikken of uitspraken met grote vraagtekens erachter van anderen, dat je zelf misschien denkt, misschien ben ik te voorzichtig?
Maar ik ben zo zuinig op deze kleine vent. Ik kan hem nu niet meer in mijn buik beschermen, maar wilde het stapje voor stapje uit handen geven en niet in al te grote sprongen.

Vandaag de dag vraag ik mij wel eens af of ik het eindstation al gehaald heb met minder voorzichtig zijn. Want de knuffels die hij meeneemt op zijn nachtelijke avonturen, liegen er niet om.
En o wee als je stiekem een vriendje probeert achter te houden.
Hij noemt ze altijd 1 voor 1 op.

Gelukkig kan mama er altijd een heleboel vervangen, want als zijn slaapritueel abrupt wordt onderbroken en hij bij mammy wil liggen, neemt hij alleen pip en kleine panda mee.

Waar blijft de tijd met deze grote boef. Straks worden zijn knuffels vervangen door zijn partner. Gaat veels te snel allemaal!