G A A N • M E T • D I E • B A N A A N

Deze blog is eerder gepost op  Baby en peuterkleding  waar ik een gastblog voor heb geschreven. In deze wereld is het niet geheel vanzelfsprekend dat je kinderen ook echt opgroeien en oud worden. Immers lopen er nog steeds gekken rond die vinden dat ze almighty zelf zijn en kunnen beslissen over leven en dood. Daarnaast heb je ook kinderen die om welke reden dan ook niet het geluk hebben gehad om gezond ter wereld te komen, of om gezond te blijven. Als ik een keer iets mocht wensen en wist dat het ook echt uit zou komen, dan zou ik gaan voor het uitroeien van dodelijke kinderziekten. Mijn moederhart huilt, na alle hormonen van de zwangerschap, nog steeds, zoveel meer dan vroeger. Betekent dit echter dat we iedere mijlpaal van een peuter moeten gaan vieren? Ik vier elke verjaardag van mijn kinderen als ze weer een jaar ouder zijn geworden, maar mijn kleine dreumes is 27 februari 1,5 jaar. Ja je leest het goed, fucking anderhalf jaar. Eerlijk, ik vind het een mijlpaal. Zo st...

Ontzettend vermoeiend mijn mama. Als ze wat in haar kop heeft, moet dat vrij snel gebeuren. Ze staat iedere ochtend voor mijn overvolle kast te mopperen over gebrek aan leuke passende kleding. Zelf is ze in een mum van tijd klaar, maar voor mijn kast roept ze "hmz niet de kleur van vandaag." "Voor het weer vandaag te koud/warm." "Beetje ongemakkelijk." "Nee vandaag geen tokkie huishoud stijl." "Wa ar zijn toch de lange mouwen rompers als je ze nodig hebt." "Past niet bij elkaar." Ondertussen hoor ik dat gemekker aan en denk alleen maar, wat maak je je druk. Vanavond vliegt mijn avondpotje alle kanten op en zit ik weer onder. Als ik niet al enorm knoei met mijn fruit in de ochtend. Ik zulluf doen! En ik kruip, loop, banjer en worstel mij overal doorheen, de kale plekken en smoezelige vlekken ontbreken straks toch niet op mijn outfit...   Als ze eenmaal een setje gevonden heeft mag ik eindelijk douchen! Daar word ik bl...

Het was nog zo pril het was nog zo klein Maar dat gevoel wat we hadden was al zo fijn We liepen hard van stapel en waren zo verheugd We wilden het zo graag delen, onze baby vreugd. Het hartje klopte niet en het groeide ook niet meer gestaag. Wat is het geweest waarom je niet meer groeide, dat is de vraag Het voelt dubbel, het is goed dat mijn lichaam een imperfectie herkend Maar dat je ons kindje zou worden, was voor ons ook al even bekend. We dachten al aan de toekomst, wij met zijn vijven, Maar helaas hoorden we dat je toch niet bij ons kon blijven. Ik voel me verdrietig, machteloos en eigenlijk heel naar Wat een impact heeft een klein vruchtje, het is best heel zwaar. Ik schommel met mijn emoties en worstel met het verdriet Tranen wegvegend, hopend dat niemand het ziet. Steun van familie en vrienden geeft weer wat kracht. De aanwezigheid, jullie steun en liefde heeft het verdriet wat verzacht. Klein engeltje. 05/09/2017

Ik weet het nog goed, mijn kleine druif zat nog in mijn buik en ik was overdonderd door het effect van de hormonen. Ik ben nooit echt een vrouw vrouw geweest, meer one of the guys. Boeren en scheten laten in gezelschap waar je je prettig bij voelt, no problem. Niet hurken terwijl je een rok aan hebt (als ik die al aan deed) maar gewoon voorover buigen als je iets moet oppakken, hoor het mijn moeder nog zeggen, "Let nou op je bent een meisje." Make-up gaat op, wel lekker simpel, eyeleyner en mascara. In 2 minuten klaar. Maar helemaal uitdossen is alleen noodzakelijk op feestjes, als je er toch op je voordeligst probeert uit te zien. Als de vrouwen het weer over typische meiden dingen hadden, kon ik nog net mijn geeuw onderdrukken en zat ik in gedachten bij thuis, lekker Call of duty op de playstation te spelen. Lekker mee kletsen met de mannen is ook geen probleem. Ik sta nergens meer van te kijken. Afijn one of the guys, dus het is vast ook niet zo verwonderlijk dat ik ...

OMG wat hebben wij op de wereld gezet!   🎶 Is het een vliegtuig? Is het een vogel, nee dat is het niet, het is mega Toby, die je aan de hemel ziet! 🎶   Geen foto of filmpje om het te bewijzen, maar aangezien het nu ook weer niet over bigfoot of monster van Loch Ness gaat, moeten jullie mij maar op mijn woord geloven. Dyordan is zojuist de gehele trap opgeklauterd. Alleen! Zon der onze handen of begeleiding! Gewoon met zijn eigen handen voeten en doorzettings vermogen 15 treden beklommen. Onderweg, als een ware estafette, zijn speen meeggegrisd die klaar lag mee te nemen en zijn schoenen die nog op de trap stonden. Uiteraard met vanghulp direct achter zijn bips, maar toch. Wat een beest!   Morgen 11 maanden.   Nou SIRE, laat ik mijn jongen genoeg jongen zijn... ik denk het wel met zijn geklim en geklauter de trap op! # 11maanden # littleterror # beest # sire # mijnechtejongenjongen

Voor alles is een eerste keer, zegt men.. Maar nooit gedacht dat de handeling van vandaag ook in dit rijtje thuis zou horen. Omkleden en een luier verschonen bij je zoon, staand. Omdat liggend ineens zooooo 2016 is. Drukte van mama was op zekere hoogte aandoenlijk, maar op de commode terwijl mama maar twee handen heeft en Dyordan een oneerlijk gevecht met twee handen, benen en een hoofd inzet, is ... het ineens wat minder "leuk". O en vergeet zijn ontzettend flexibele torso niet. Zijn hoofd nog naar boven wijzend in de goede positie maar de billen al naar de hemel pronkend. Hoedan? Lenigheid heeft hij niet van mij!   Helemaal naakt op het aankleedkussen baant hij zich een weg over de commode. Hey leuk zwitsal. Top mama legt je op je rug en geeft je de zwitsalfles waar je zo geïnteresseerd in was. Ja WAS, want binnen 5 seconden zit je alweer in kruip houding en trek je al je luiers over je heen. Wil je de luiers verder bestuderen? Geen probleem. Op je rug met een zooi...

Sid ligt helemaal gevouwen hier, theoretisch gezien dan want hij heeft enorme pijn aan zijn rug. Die kleine en hij hebben volgens mij een onderonsje gehad vandaag, toen mama voor het eerst aan het werk was.   Tijdens het flesje, duwt Dyordan de speen eruit, maakt een persend en kreunend geluid en op het ritme van de knetters zie ik Sid schuddebuiken. Dit is Dyordan zijn eerste poepluier van vandaag ... en wij hebben een soort gentlemen agreement, bij wie die kleine op dat moment zit, moet de broek doen. (Behalve als hij bij papa zit en mama is thuis, staat in de kleine lettertjes) en ik zweer je dat Dyordan bij het knetteren stiekem een oog dichtknijpt naar papa toe. Die twee hebben afspraken gemaakt en nu knipoogt hij er ook nog bij!   Boven op de commode zie ik de vertrouwde brede grijns van mijn kleine man. Volgens mij was hun missie geslaagd.   "Pfoe je hebt stinkie stinkie gedaan!" Roep ik uit. 'Schaterend' op zijn manier laat hij mij weten ook bli...

Ik heb de nieuwe nummer 1 hit! In ieder geval voor mijn eigen baby.   "Dyordan doet huilie huilie, poepie poepie doet stinkie stinkie, plassie plassie met piepie piepie in broekie broekie. Of wil je liever een knuffie knuffie, kussie kussie, speenie speenie. In ieder geval moet je slapie slapie doen.   Huilie huilie poepie poepie plassie plassie kussie kussie slapie slapie mama is koekie koekie."   Heb hier niet het gewenste effect want hij giert het uit van het lachen.  

De dag zat eraan te komen, heb hem notabene zelf gepland. Met pijn in mijn buik kwamen de dagen dichterbij. Kan ik nog terug? Ja natuurlijk kon ik dat. Het zou mijn eigen beslissing zijn. Iedereen zou het begrijpen en niet eens gek vinden als ik dat alsnog besloot. Maar nee het moet. Het moet van mijzelf. Liever nu dan uitstellen. Hoe langer ik wacht hoe moeilijker het zou worden als straks echt de nood aan de man was en ik echt de hulp nodig heb. Huilend in de auto terug. Mijn maag draait om. Wat heb ik gedaan! Ik geloof dat hij er minder mee zit dan ik. Mijn zoon gaat voor het eerst uit logeren...

Van 41 weken in mijn buik naar 41 dagen uit mijn buik. Wat bijzonder en ben je al gegroeid. Op deze symbolische dag heb ik mijn huis weer terug genomen door alle opgehangen kaarten weg te halen. We gaan naar de dagelijkse routine vanaf vandaag. Alhoewel er nog wat bezoekjes gepland staan is het ook wel weer fijn om nu in ons gewone leef ritme te komen. Want man man man wat werden we de afgelopen w ... eken geleefd. Niet alleen de komst van Dyordan zelf maar ook alle hectiek rondom de bezoeken en controles, en dat met Sid nog aan het werk, heeft best een impact gehad. Ben kapot, terwijl ik dacht dat mijn bevallingsverlof, naast genieten en wennen aan gezin, deels voor uitrusten was bedoeld... daar is tot op heden niet echt iets van gekomen... Even terug naar de kaarten, we willen iedereen bedanken, die de moeite hebben genomen er een te sturen, voor de lieve kaartjes. Dit vinden wij super leuk voor in Dyordan zijn plakboek. Het is echt grappig en soms ontroerend om de geboortewen...

Het zijn ons de rollercoaster weken al wel. Niets met de zwangere 41 weken vergeleken. Maar papa en mama leren heel snel. En nou zijn er al ineens 3 weken verstreken. Gelukkig vergeten we ook niet om te genieten. Voor je het weet missen we een memorabel 1e moment. Dat is de rede waarom je ons iedere dag plaatjes ziet schieten. Alles vastleggen van baby jongen tot echte vent. We kunnen je huiltjes al meer onderscheiden. En leren je ritmes en gewoontes steeds beter kennen. Je geniet zowel van de kunst- als moedermelk maaltijden. Waarna je ons met een volle luier weet te verwennen. We hadden nog geen enkel moment willen missen. Met zijn vieren voelen we al als een compleet gezin. Neem ons mee met al je belevenissen. Eerste kerst, vakantie, verjaardag en graag alles daar tussenin. Wat ik graag wil zeggen tegen jou. Mijn lieve kleine man. Is dat ik ontzettend veel van je hou. Zoals elke moeder voor haar zoon dat kan.

Kleine beer wat groei je toch al goed. Dat is goed te zien doordat we iedere dag weer nieuwe plaatjes schieten. Geen enkele foto is hetzelfde en je ziet gewoon de verandering en ontwikkeling. Je doet het goed op de moedermelk en dat is best vreemd dat ik dat nu kan zeggen, want borstvoeding geven werd al gauw een dingetje in de eerste week. In mijn zwangersch ap was ik al voornemens om borstvoeding te gaan geven. Ik had zelfs mijn kraamvrouw geselecteerd op haar extra lactatiekundige skills. Als ik de handdoek in de ring wilde gooien, als het niet ging lukken, kon zij mij echt alle technieken laten proberen alvorens we over zouden gaan op kunstvoeding. Ik wilde het echt proberen omdat ik de voordelen ervan zo belangrijk vind. Ik klink nu als een echt lid van de moedermelk maffia. Ook dit liep anders. Ik beviel in het ziekenhuis door middel van een keizersnede. Pas 45 minuten na de operatie werd Dyordan voor het eerst aan de borst gelegd. En ook al deed de verpleegkundige haar be...

Sinds de mamatitel weet ik pas echt wat multitasken inhoud. Daar waren al die dubbele, zelfbewust gekozen activiteiten voor mijn moederschap helemaal niets bij. Nee je kunt pas echt multitasken als je ongepland meerdere dingen tegelijk moet doen en geen prioriteit meer kunt stellen tussen die twee zaken. Ja klinkt ingewikkeld, maar gaat mij ineens wonderbaarlijk goed af. Dyordan laat zich niet p lannen. Die wordt wakker wanneer hij dat wil en poept zijn broek ook niet op commando vol. Alhoewel we inmiddels wel een knetterpatroon aan het ontdekken zijn. Dat hij huilt om eten kun je best even laten gaan als je nog even snel met iets anders bezig bent, ware het niet dat zijn krijs soms echt door merg en been gaat. "O schatje heb je zo een honger?" Direct alles laten vallen en die kleine man tevreden stellen, want je concentreren op iets anders als je schattige baby in een bezetene van de exorcist veranderd, is gewoonweg onmogelijk. Ik had net de oven aangezet met een lek...

Vandaag ben ik 1 week oud, heb ik al menig plas en poepluiers weten te produceren en een paar verschoningsongelukjes. Jammer dat het mij nog niet lukt om te schaterlachen, maar je moet de gezichten van papa en mama zien. Grote ogen, handen die snel doekjes proberen te grijpen en tja ik mag weer een leuk nieuw pakje aan! Missie geslaagd. O huilen, dat kan ik als de beste. Niet de hele dag door hoor, maar alleen als ik iets van ze wil. Probeer namelijk mijn ouders zo vaak duidelijk te maken wat mij mankeert maar ze snappen het soms niet. Het lijkt een beetje op het spel hints, je blijft je beste performance uitvoeren in de hoop dat je teamgenoten je hints toch nog snappen. Ik had nog steeds honger, maar je had mama moeten zien. Zo lief, ze wilde met mij knuffelen omdat ze dacht dat ik alleen maar getroost moest worden, ze wreef daarna over mijn rug om mij rustig te krijgen, was echt heel lekker maar nog niet wat ik wilde. Ze dacht dat ik krampjes had dus legde mij in een rare zweven...

Wat zit het mensenlichaam toch vreemd in elkaar. Mijn zwangerschap begon met heftige migraine aanvallen, althans dat waren de eerste tekenen die ik kreeg op 21 december. Had over 3 dagen wel meer als 10 migraine aanvallen. Macho kwam steeds vaker bij mijn buik liggen en ik had vreemde ik-ben-zwanger dromen. Tot ik 1e kerstdag wakker werd, erg vroeg in de morgen, met zo een stellige mening dat ik ... in verwachting zou zijn, dat ik nog bang was dat door mijn gedachte de test misschien wel vals positief zou zijn. Ik ben de afgelopen 3 dagen nogal onrustig en heb mega veel harde buiken. Heb het idee dat kleine Bram al af en toe het hoekje om kijkt zo een druk voel ik beneden. Alsof ie al een frisse neus aan het halen is. Nou ja fris, bij wijze van spreken. Afgelopen maandag spraken we een vrouw die zei dat de baby echt al laag zat aan mijn buik te zien, en ze verwonderde zichzelf over mijn uitgerekende datum. Nou dame die ga je echt niet halen was haar antwoord. Je denkt nog terug a...

OMG nu echt aftellen tot ik je in mijn armen kan houden, ik vind het heel spannend want hoe zul je zijn. Heb al echo's van je mogen bewonderen, maar toch daar was je nog best wel klein. Heb je inderdaad de neus en de mooie lippen van papa, en de ogen misschien van mij? Of heb je de lach van ons beide op je vrolijke snoetje, of geen van allen en ben jij gewoon jij?

OMG ik voel mij minder huge dan dat de babybuik op de foto toont, hoor. Ben vandaag 28 weken en volgens de prognose heb ik er nog 12 te gaan. Ik voel mij prima, op wat kleine ongemakken die een zwangere vrouw nou eenmaal ervaart, na. Baby ligt goed op schema qua groei, is niet overdreven groot en ook het vruchtwater is prima op peil. Waarom ik de vraag steeds krijg "weet je zeker dat het er maar 1 is" begrijp ik wel, maar wat zeg je eigenlijk? Dat ik te dik ben voor een enkele baby. Dat dit echt niet goed is? Dat deze vetklep er wel 2 zou moeten hebben? Weleens bedacht dat niet iedere vrouw, iedere buik of zwangerschap hetzelfde is? En wanneer dacht je dat je deze scheidingslijn kon overtreden om het over een vrouw haar gewicht te hebben. In mijn aller dikste periode werd er nooit over mijn omvang gesproken. Althans, niet tegen mij. Veel collega's zeggen het zonder gêne. Tegenwoordig reageer ik in eerste instantie helemaal niet meer aardig op mensen die nu stoïcijn...

Waarom ik nu aan een middagdutje denk: Volgende week hebben we onze 20 weken echo. Droom er alleen nu al van. Wat als de eerste echoscopist toch het geslacht niet goed gezien had? Dat we een meisje verwachten met gewoon een enorme, nou ja je weet wel. Moeten we uiteraard weer opnieuw gaan shoppen, nieuwe naam bedenken en zelf wennen aan het nieuwe idee. Uiteraard is het er niet minder welkom om. Maar wat nou als dat meisje al die tijd al merkt dat wij denken dat ze een jongetje is? Gaat ze zich dan straks wel geliefd voelen? Voelt het zich straks een jongetje gevangen in een meisjeslichaam? Of zijn we de prinsesfase direct voorbij en kunnen we met een gerust hart autotjes, bob de bouwer en turtle spullen halen voor deze stoere chick? Heeft de gedachte van de moeder tijdens de zwangerschap invloed op hoe het kindje zich straks gaat gedragen? O wat dromen wel niet teweeg kunnen brengen. Ik ben nu werkelijk aan het kijken of ik een hit kan vinden op onze vertrouwde google page. ...

Hormonen op volle toeren. Waar ik vroeger de scheten van mijn vriend al verafschuwde, kan ik er sinds kort echt van over mijn nek gaan. Jezus vent, je hoeft alleen nog maar dood te gaan, verrot van binnen ben je al. (Sorry) Alle geurtjes van etenswaren komen ook steeds sterker naar voren. Waar ik eerst genoot van gesmolten kaas, moet ik er nu eerst 3 keer aan ruiken alvorens ik mij heb overtuigd da ... t het kaasje echt niet chemisch is en lekker kan smaken. Vreemd, nooit eerder gehad. Dus dr. Google in de aanslag. "Sterke reuk zwanger" tik ik in. O ja pop pop pop allerlei websites waar dit ook weer 1 van de zwangerschaps bonussen is.   S oms google ik de meest stomme dingen, maak ik weer iets mee met mijn lichaam waar ik van denk, hmm zou dat iets met de zwangerschap te maken kunnen hebben. Zo vreemd wat die hormonen allemaal kunnen doen, maar o zo geweldig om deze roadtrip mee te mogen maken. Zo machtig wat het lichaam allemaal kan aangeven.   Had bijvoorbeeld oo...