G A A N • M E T • D I E • B A N A A N

Schoolfotografen, ik heb er ontzag voor, maar aan de andere kant als ouder ben ik soms toch lichtelijk teleurgesteld in het resultaat van de fotograaf. Kan dat wel samen bestaan? Het lijkt mij heel moeilijk om zoveel kinderen tegelijk, achter elkaar, leuk, op de foto te krijgen. Elk kind is anders en reageert anders op je aanwijzingen. Achter elkaar, lopende band, blijf je in je rol om iedereen op de foto te slingeren, met als doel tevreden verzorgers, denk ik. Want tevreden ouders, voogden, opa's, oma's etc, bestellen meer foto's en dat betekent omzet en dus je verdiensten aan deze lange dagen. Alhoewel, zelfs semi ontevreden ouders, like moi, bestellen foto's, want kunnen het niet over het hart verkrijgen een collectors item van jaar 2022 te missen in de schoolfotoreeks. Vroeger waren het soort van mugshots, recht in de camera kijkend, neutrale achtergrond en een bescheiden glimlach. Tegenwoordig is less is more het motto niet meer. Er worden props tevoorschijn...

Gisteren had ik een heeeeeeeele zware dag. Zat zelf niet zo lekker in mijn vel, en alsof ze het aanvoelen, waren de jongens de hele dag 'vervelend'. Ik liep op mijn tandvlees, kort lontje, kon geen gehuil, gejammer en geplaag meer horen of zien. Tegen zeven uur Shayn naar bed gebracht, hoor ik beneden iemand die van de trap af lazert. Paar keer gebonk, dus zal vast het kleinste trapje beneden zijn. Tot het moment van huilen en geschreeuw, had ik nog de goede hoop dat het gebonk van iets anders vandaan kwam. Ayven zet het op een brullen. Alweer hij! Vorige week nam hij de trap ook al als soort van glijbaan, met blauwe ronde plekken op zijn rug, precies waar zijn werveltjes iets boller staan. Sid is gelukkig thuis in de tuin en terwijl ik naar buiten schreeuw vanaf de bovenste verdieping dat Ayven van de trap is gevallen zie ik hem naar binnen snellen. Buiten het huilen van de schrik, geeft hij dit keer geen pijn aan en een ijsje uit de vriezer zorgt ervoor dat zijn tranen als sn...

Ik zit op de bank met Ayven op schoot, tegen mij aangeleund. Bumba staat op, voor Shayn, die inmiddels allang niet meer kijkt, maar Ayven neemt deze rare clown in zich op. Ik heb mijn mobiel inmiddels gepakt en kijk een eigen netflix serie, terwijl ik in Ayven zijn haar aan het kroelen ben. Dyordan staat op de keukenverdieping en kijkt op mij neer op de bank een verdieping lager. 'Mam, wat kijk jij? Kijk je een piemelfilm?' Vraagt hij serieus. Ik leg mijn telefoon weg en kijk hem lachend aan. 'Een wat? Hoe kom je aan deze wijsheden.' Pap staat in de keuken en haakt hier heerlijk op in. 'O, Dyo, kijkt mama dat altijd als ik weg ben?' Dyordan doet mee in de conversatie die een eigen leven begint te leiden. 'Ja, altijd.' Op de vraag waar hij deze term gehoord of gezien heeft, lapt hij er een schoolvriendinnetje bij. Een meisje waarvan we de naam heel vaak horen als hij weer iets nieuws heeft geleerd, wat niet perse geleerd had hoeven worden. De vr...

C liché, maar waar is toch de tijd gebleven. Voordat ik met mijn ogen knipperde had ik een klein babyjongetje in mijn handen. En nu? Als ik alleen al kijk naar de oudste boy, een pientere kleuter die straks alweer naar groep 3 gaat! Je merkt aan zijn manier van communiceren, zijn maniertjes om spelenderwijs al te schrijven en leren lezen, zijn sommetjes, dat hij leren leuk vindt. Dat werkt ook door op ons, want in het dagelijkse leven proberen we dat te stimuleren. Bijvoorbeeld als we aan het winkelen zijn. Dyordan vraagt waar de kruidvat is en of we er bijna zijn, want daar wilden we nog even heen. Ik vertel hem dat we er bijna zijn en ik in de verte de kruidvat al zie. Hij vraagt me waar dan. "Als je Kruidvat zegt, welke letters hoor je dan?" Dyordan herhaald het woord een paar keer en roept dan "De kuh en rrrrr." "Goed zoooo!" Roep ik iets te enthousiast in een overvolle winkelstraat waardoor mensen omkijken. "En waar zie je de kuh en de rrr...

Happy valentinesday voor iedereen waar de dag nog niet van verpest is... (zeg ik met mijn beste geïmiteerde chagrijnige hoofd. Vergeet daarbij de droevige ogen, hangend hoofd en pruillip niet.) Twee dagen geleden was het voor mij al gedaan. Dit stomme commerciële klote dagje overigens nooit leuk gevonden. Geldklopperij noemde ik het altijd, vooral als je een vriendje hebt. Niet spontaan wat kunnen kopen, nee perse op de dag zelf je affectie tonen en dan alles mega zoetsappig en duurder dan normaal. Die stress 1 dag van tevoren, omdat je de hint na tig reclamefolders met rode omrande lintjes, hartjes en knuffelige teddybeertjes met valentijnsdag in koeienletters afgedrukt, totaal gemist had. Of het gevoel hebt dat je net als de paaseitjes en de pepernoten, nog zeeën van tijd hebt tot de dag is aangebroken. Valentijn in je tienerjaren, ook een verschrikking. Je bent verliefd, dit is het moment van de waarheid en dan de hele week met een brok in je keel en knoop in je maag of je het ...

H eb het al vaker benoemd, geen kamertje in dit huis is voor mij een goede verstopplek. Zelfs het kleinste geurigste kamertje niet. Gelukkig was het nu een aangekondigd bezoek, omdat ik alleen was. "Jongens als iemand mij nodig heeft, moet eerst even naar het toilet en daarna gaan we tandenpoetsen en naar bed." De deur werd nu niet opengetrokken, sterker nog, hij stond al open om een oogje in het zeil te kunnen houden op mijn 3 geweldige lieve-doen-nooit-wat-stiekem-of-gemeen-jongens. Soort schijnveiligheid, want welk dilemma zou ik toch hebben als ik nog niet klaar ben met the number two en er gebeurt wat in de woonkamer. Ren ik dan butt-naked naar de woonkamer als scheidsrechter? Een klein jongetje van 3 rende naar de deuropening met een brede glimlach op zijn gezicht. Een tandartsreclame zou trots zijn op de kleine witte tandjes die mij glanzend toelachten. Er werd geklapt, enthousiast geklapt. Ik heb zelf het moment gemist waar ik dat aan verdiend zou hebben, maar h...

Als de kids druk zijn vlak voor het slapen gaan hebben we altijd een paar oplossingen. De ene avond zetten we de radio aan en gaan we flink a-ritmisch los op de muziek om energie kwijt te raken en even gek te doen. En vanavond installeer ik in het hoekje van de bank, pak de afstandsbediening als de twee heren nog rondjes rennen om de tafel en zet ik netflix op. Even ontspannen, de boel de boel laten. Ik scrol naar de categorie films. Ayven komt tot stilstand, Dyordan botst er tegenaan. Ze kijken naar de tv, ze kijken naar mij. "Ik beslis, ik zeg wat we gaan kijken." Roept Dyordan uit. Ik weet al hoe laat het is, als Dyordan beslist is Ayven niet tevreden en als Ayven een keus maakt is het per definitie nee voor Dyordan, ook al is de keus misschien wel leuk. "Nee we gaan geen ruzie maken om de keus waar we nooit uit gaan komen dus mama beslist en daarmee klaar." Ik pak de eerste de beste film die ik zie staan en klik op enter. Fien en Teun. "We willen ...

'Waar is mam?' Hoppa toiletdeur open, weer dicht en licht uit. 'Whoeeeeeeehoeeeee ik ben een spook.' Toiletdeur open en daar is mijn andere zoon. 'We zitten opgesloten, in de gevangenis.' Toen de deur weer werd dichtgetrokken. Deur open, deur dicht, oké dat was er één minder. Deur open, en er kwam een hele delegatie binnen. D ruk bevolkt want Pip, Bing, Marshall en wat auto's kregen ook toegang. Deur dicht, daar zat ik dan. Een zoon op mijn schoot, ander op de kruk, met alle knuffels om ons heen. Kraan aan, kraan uit. Deur open en ik was even alleen. Koude tocht naar binnen. 'Jongens, kan iemand de deur dichtdoen, het tocht. ' Geen sjoege totdat ik ze vanuit de woonkamer aan zie komen rennen. En daar zaten we weer met zijn allen in het toilet. Wel weer met de deur dicht. 'Mam, ben jij verliefd op papa?' Sinds onze trouwdag krijgen we geregeld vragen rondom verliefdheid, kussen, knuffelen en trouwen. 'Ja ik ben heel verliefd o...

Heftig. Afgelopen vrijdagavond is ons ielige mannetje waar we de ribbetjes al van kunnen tellen, weer ziek. Spugen, met golven. Sinds hij op de opvang zit is het vaak raak. Een week zonder snottebellen, kuchjes of pijntjes en daarna weer van voor af aan. Als Ayven ziek wordt is hij altijd meteen goed ziek. Een zielig hoopje. Slap vaatdoekje. Geen eetlust, moe, slapjes, spugen en hummen van de pijn. Zijn kleine slappe armpjes om je heen om te knuffelen, geborgenheid te zoeken. Daarnaast ontzettende natte stinkluiers en geen eet of drinklust, een combinatie waarbij direct uitdroging op de loer licht. Hij heeft al niet zoveel reserve. We kijken hem aan en wensen dat we zelf niet lekker waren. We weten niet zo goed wat Ayven mankeert, omdat hij wel vaker vervelende reacties op voedsel heeft. Na anderhalve dag was het wel duidelijk. Dit is de buikgriep. Hij ligt het hele weekend in zijn bed en slaapt. Hier en daar geven we hem drinken, kleine slokjes met een pauze. We zijn blij als ...

'Wat heb jij gedaan deze zondag?' Had zoveel willen doen maar het kwam er niet van. Ik wilde de ramen lappen, want mijn kleine poetskezen lijken de ramen heerlijke lollies te vinden. Er moest ook weer gestoft, gezogen en gedweild worden, want het lijkt erop dat de zwaartekracht vaak wint bij het eten. Wasjes draaien zodat de nieuwe week weer met een lege wasmand kon beginnen. Badkamertje poetsen, want de zeep- en kalkstrepen op de tegels, voegen en douchewand maken een ware Piet Mondriaan. En dan nog de kleine klusjes die dagelijks terug komen, vaat uit en inruimen en wc's poetsen bijvoorbeeld. Ja het zou weer zo een vrije zondag worden. Vanochtend werd ik tegen half 8, eindelijk wakker van mijn blaas, want kan je vertellen, in een droom lange tijd op zoek te zijn naar een toilet die; A uberhaupt gevonden werd B niet bezet was C wel schoon was D privacy bood en E waarvoor ik niet hoefde te betalen, want hey er was geen geld in mijn droom, is geen pretje. Ik he...

Paar dagen geleden, of weken, ik weet het niet meer, het is even geleden namelijk (hint hint), kreeg ik een ontbijtje op bed van Dyordan. Hij zette het naast mij neer en ik had twinkelingetjes in mijn ogen. 'Wauw Dyo, heb jij dat voor mij gemaakt. Ontbijt op bed, wat lief en lekker.' Onze 4 jarige inde de complimenten. 'Ja, dank mam.' Maar daar bleef het niet bij. Ik denk dat pap beneden uitgelegd heeft dat dit anders is dan vader- en moederdag, want ik kreeg nog een uitgebreid verslag waarom ik alleen een bordje kreeg en geen 'plaat' met alles erop. '...want het is geen moederdag mama' Vanochtend sta ik een ontbijtje te maken. Voor mijn valentijn. Dyordan wil helpen. Ik tover een oven bakplaat om tot dienblad met wat servetjes en we bereiden een ontbijtje voor op bed. Dyordan ziet de plaat en vraagt zich af of het vaderdag is. Ik leg het verschrikkelijke commerciële dagje uit  maar dat het wel een leuke dag is als je op iemand verliefd bent en de g...

Mijn hubbie2b @siddersfoodies heeft een droom welke hij steeds meer vorm begint te geven. Hij wil ooit een eigen restaurant beginnen of cateringsbedrijf, ja beetje onhandig in de corona tijd, maar sinds vorige week probeert hij al wel wat voeten aan de grond te krijgen door zijn foodie liefde op zijn insta te plaatsen. Speciaal nieuw account gemaakt om deze liefde en passie te delen met meer mensen dan alleen zijn gezin of de buren. Deze influence poging heeft hem ook wel een beetje naar de bol doen stijgen. Omdat elke nieuwe like, waarvan hij een beetje meer gaat zweven, ervoor zorgt dat hij weer iets nieuws uit de kast wilt halen. Ontdekken van smaaksensaties. Mooie gerechten, alsof je het restaurant in huis haalt. De boodschappenlijstjes worden afgestemd op gerechten welke hij op zijn insta wilt plaatsen. Duurste vlees voor zijn bbq wordt aangerukt. Maar damn wat is het tegelijkertijd ook goddelijk verrukelijk en geweldig om te zien hoeveel passie hij erin stopt. We eten gevari...

 En daar was het geluid weer, net als gisteren. Een doffe plof gevolgd door gehuil van Ayven.  Ik sta in de keuken een cracker te smeren, want de beide heren hebben honger, maar ook al kijkt onze keuken over de woonkamer uit, vanuit dit kraaiennest is helaas niet alles te overzien. De dode hoeken weten ze dan ook veilloos te vinden als ze weer de terrorbroertjes uithangen. Ik snel naar de balustrade en vraag aan Ayven waarom hij huilt. Iets onsamenhangends als in 'Dyodyo, *snik* toel *snik* Aynen' kwam eruit, terwijl ik Dyordan triomfantelijk als een overwinnaar op zijn troon zie zitten. Ik vermoed dat Ayven op de ikea stoel van Dyordan was geklommen ter voorbereiding op de lunch, maar doordat er met grote koeieletters Dyordan op de stoel gestickerd staat, werd deze weer ingevorderd, door Ayven met een licht duwtje te laten wankelen. De doffe plof zou Ayven geweest kunnen zijn die het verloor van de zwaartekracht. Ik schud mijn hoofd, vraag mij af wat ik hier nou weer...

Met kinderen moet je behoorlijk oppassen voor je woorden. Kleine potjes hebben grote oren, deze uitdrukking is er niet voor niets. Met elkaar aan de keukentafel kletsen terwijl de kids lekker aan het spelen zijn voor de tv op een verdieping, van onze splitlevel woning, lager. Denk maar niet dat je uitbarstingen, verbazingen, goed bedoelde adviezen, ongeloof, blijdschap, geheimen of roddels onopgemerkt zijn gebleven. Vaak een paar dagen later krijg je delen van het gesprek voor je voeten. Zo zie je ook veel trekjes terug van jezelf. 'Waar is de tablet mama.' 'In de oplader schat, je kunt hem wel pakken als je wilt.' 'Ik ben je dienstmeid niet...' even voor de record, dit laatste stuk is door Dyordan uitgesproken, maar de copyright ligt bij mama nadat ze de zoveelste taak voor de kids met knippende vingers aan het uitvoeren was, en het gevoel had geen mama te zijn maar de huissloof. O wat erg dit. Hoor je ineens een behoorlijk volwassen woord die waarsc...

Nee, nee en nee, ik wil het niet horen... Doe mijn oren en ogen dicht en roep NANANANANANANANANA. Ik kwam even van mijn pijnlijke luie zwangere gat van de bank af en o o o wat heb ik daar een spijt van. Ik gilde IEKS AHHHH DEZE IS GROOT, OEH, NEE NEEE NEEEEEE, *STOUTE WOORD* *STOUTE WOORD* veelvuldig in herhaling, gepaard met kleine huppelsprongetjes in de lucht en pirouettes. (Spontaan geen last meer van mijn bekken, rug, zenuw in de bil of andere zwangerschapskwaaltjes). Dyordan kijkt mij verbaasd, of was het verschrikt aan, en Ayven begint mee te gillen, terwijl hij niet precies weet waarom. Een vrouw met een sopraan zangstem zou hier jaloers op kunnen zijn. Sinds we in deze nieuwbouwwijk wonen al heel wat van de natuurlijke schoonheid mogen zien of horen. Mega sprinkhanen, torren met tropische kleuren, bevers, vleermuizen en hoor soms zelfs de apen brullen, want als de wind goed staat, kunnen we heel licht de gasten van stichting Aap horen. Maar ook de vele wespen, geen p...

Zulke dagen dat je het gevoel hebt jezelf voorbij te lopen, en aan het einde van zo'n dag op de bank zit, voldaan van alle chaos die je hebt overleeft. Ik heb ze niet zelden, maar heel vaak. Met een gezin van 5, en straks 6 OMG, valt er niet tegen de berg was op te wassen. Gelukkig doen we het met zijn tweeën. De wasmand was leeg, ja 2 dagen geleden, manlief ziet zijn opgevouwen wasje nog in de schone wasmand liggen, want daar hebben we nog geen puf voor gehad. De kasten raken inmiddels leger, de vieze wasmand weer overvoller, de schone nog niet opgeruimd. Chaos in de berging. Voordeel, je doet de deur dicht en de chaos is uit het zicht. Na het douchen had ik energie, en voordat de glimp van het spiekende zonnetje weer voelt als een hittegolf, stort ik mij op de was. Als een walrus plof ik op het droge ernaast, sorteren is namelijk best een dingetje. Vooral omdat iedereen maar zijn kleding in, of nou ja naast, de mand gooit hoe het van het lijf afgetrokken is. Sokken in ee...

Gisteravond weer een lange adem. Onze grote knul presteert het om met allerlei smoesjes steeds uit bed te komen. 21.08 uur gisteren de laatste keer. Toen had hij in zijn nachtluier gepoept. Natuurlijk! Protest poepen noemen we dat, want alle andere opties waren namenlijk al uitgedund, en gescheten had hij al vlak voor zijn bedtijd. 'Mam ik mis woezel, goede pip, panda of ...' welke knuffel van de 100 ook. 'Mam, het is nog licht buiten.' 'Ik heb dorst, mag ik een slokje.' 'Pap, ik lig niet lekker.' 'Ik wil een deken.' Na een deken om hem heen geslagen te hebben, wild trappen, 'Ik wil geen deken!' Iedere avond, hebben wij, denken we, de langste adem. Uiteindelijk gaat hij tussen 21.00 uur en 22.00 uur wel ergens slapen. Onze workout voor vandaag om tig keer de trap op en af te lopen is ook weer gedaan. Rond 8 uur. Bam, deur open. Trippel trappel op de trap, bam deur open. 'Mam, waar is pap!' En de tv gaat aan en hij ko...

'Mam we gaan een verjaardagscake bakken.' Zei mijn zoon vanmiddag toen hij het cakepak in de kast vond, die ik vanmiddag al uit de boodschappentas gevist had en veilig had opgeborgen. Ik smelt, ik ben morgen jarig... Ookal had ik net mijn huishouden helemaal gereed en hoef ik alleen vanavond nog te dweilen en hebben we al een taartje gekocht, ik ging direct overstag. 'Ja is goed, doen we het vanavond als Ayven in bed ligt.' Voor het eten hadden we de spullen al uit de koelkast gehaald om op kamertemperatuur te laten komen. Het duurde even voordat Dyordan door had dat we echt moesten wachten. Als een kind zo blij klom hij na lang wachten, en na het handenwassen natuurlijk, op het aanrecht. Hij zei nog dat hij dit keer zijn handen niet vies wilde laten worden. Wat dat dan zou betekenen voor de rest van alles in zijn omgeving, was mij toen nog niet duidelijk. 'Ik wil het ei doen.' Enige wat ik nog kon uitbrengen was 'zachtjesssssss.' En daar ging...