G A A N • M E T • D I E • B A N A A N

E r wordt wel eens lacherig gedaan om mijn begrotingsspreadsheet of aanleg van voorraden producten. Zo voer ik onze verwachtte inkomsten en uitgaven vooraf trouw iedere maand in. En lach niet, de komende 30 maanden zijn al doorgeteld. Handig om zo altijd eenmalige jaarbedragen te kunnen noteren of rekening houden met clubjes op kinderopvang als de kinderen een bepaalde leeftijd hebben. Daarnaast check ik in de maand meermaals per week onze bankrekening om de, zo goed als mogelijk gemaakte, voorspellingen bij te sturen. Zo heb ik de financiële mee- of tegenvallers snel in de smiezen. En word ik vaak zelf met de neus op de feiten gedrukt dat mijn gat in de hand echt weer provisorisch gedicht moet worden. Ook als er een ander bedrag wordt afgeschreven dan begroot, ben ik er als de kippen bij. Financiële meevallertjes zet ik weg voor de wat krappere maanden of sparen we structureel weg, want dat we met onze huidige levensstijl niet altijd uitkomen met het dan gestorte salaris is een f...

Dyordan stelt herhaaldelijk dezelfde, voor ons onbenullige, vragen, vlak voor het slapen gaan of in de ochtend, terwijl hij het antwoord allang weet. Wij reageren inmiddels met gekke antwoorden. Want op de zestiende keer de vraag "Mam hoe oud ben jij" is het antwoord 37 gewoon niet zo leuk meer. "Net zo oud als zolang geleden dat mijn moeder voor de eerste keer bevallen is." "10, als je de 3 en 7 bij elkaar optelt." Op de terugkerende vraag, "op wie ben jij verliefd" vond zijn vader het ook tijd om een gek antwoord te geven. Alhoewel, daar ga ik vanuit. Vanochtend stelde Dyordan wederom de vraag aan mij "op wie ben jij verliefd?" Waarop ik zonder aarzelen "je vader natuurlijk" zei. Waarop Dyordan zei, "maar papa niet, die is op de buurvrouw." 🙈

Zijn ouders houden van spelletjes op hun gameconsole spelen. Dit doen we in de avond, als de kinderen op bed gelegd zijn, want niet alles is zo onschuldig als fifa. Ik speel bijvoorbeeld graag een schietspelletje. Alhoewel we het zorgvuldig boven in eigen slaapkamer op hebben staan en de kinderen in bed zijn gedropt, krijgen ze er toch wat van mee, omdat ze geregeld nog even knuffels en kussen komen halen, water willen of een schone luier. Vandaag in de garage van de Albert Heijn doet Dyordan alsof hij in een COD team zit. Sprong uit de auto en vloog achter de eerste paal. Met zijn vingers in elkaar gevouwen en zijn wijsvingers naarvoren gepunt, was hij aan het richten op de deur. Niemand kwam en hij rende naar de volgende paal. Er kwam een auto de garage ingereden en ik zag het dansende schouwspel van een afstand, met zijn rug tegen de paal en zo schuifelend met het ritme van de auto ging hij mee in tegengestelde richting, zodat de inzittende van de auto hem niet zouden zien. Ik b...

Vanochtend waren we al vroeg op pad richting school, want met de gemiddelde snelheid van Shayn weet je nooit hoe laat je aankomt. Daarnaast moest Dyordan zijn fiets nog wegzetten bij het gebouw waar hij zijn schooldag eindigt en moesten we teruglopen naar het hoofdgebouw om te gymen, de start van de dag. Niet alleen verloopt de ochtend in huis volgens een strakke planning, de planning gaat door zodra we de deur verlaten. Als we terugkomen van Dyordan wegbrengen aanschouw ik hoe we het huis hebben achtergelaten. Hun plaids liggen nog half op de stoel, pip en de knuffeldoekjes liggen eronder. Bordjes met half opgegeten broodjes, korstjes verwilderd ergens neergegooid op de grond en zelfs een bordje onaangeroerd. Omgevallen drinkbekers, leeg dat wel, en tablets met headsets over de tafel gesmeten. Zand op de grond van de zelf aangetrokken schoenen en een paar jassen die van de kapstok gevallen zijn. Lichten staan nog aan en de toiletpot ruikt naar plas door een ochtend swieberswabberpie...

Al een aantal weken, wat zeg ik, maanden, voor de 6e verjaardag van Dyordan, zei hij "als ik jarig ben, ben ik 24 uur de baas." Alhoewel ik de wijsheid prachtig vond, vroeg ik mij af hoe hij dat dan zag en hoe wij die dag dan in het gareel zouden lopen. "Gewoon, ik ben 24 uur de baas en ik bepaal." We nuanceerde het verzoek door te zeggen dat hij op zijn verjaardag wel de baas over het avondeten is. Hij mag op zijn verjaardag beslissen wat er op tafel komt. "Ja ook! En 24 uur de baas." Sid en ik kijken elkaar aan en zonder tegen elkaar de woorden uit te spreken, zeiden onze ogen "Dikke vette nee, dat wordt een chaotische, alles wat verboden is, dag." De verzoeken kwamen maandelijks en daarna wekelijks terug. 24 uur de baas, period. Dat was de strekking. En wij hielden vol bij alleen het avondeten, en misschien nog wat leuks overdag. Omdat Dyordan graag wilde inschatten wanneer deze belangrijke taak vervuld kon worden, werd ons ook iedere ...

Mijlpaal toen Dyordan zijn tand aan het wiebelen was. Vol enthousiasme en op een geluidsniveau waarbij de buren het nieuws ook gehoord moesten hebben, schreeuwde hij "Mam ik heb een wiebeltand, kijk een wiebeltand." Waarop uiteindelijk volgde "Ik wil een appel, dan gaat hij eruit." Ho wacht eens even, waar komen deze slimme wijsheden zo snel vandaan en even indammen, want een wiebeltand kan er nog wel even zitten alvorens hij de eerste fietsenstalling achterlaat. Hij is enthousiast, en dat houden we er dan wel weer in, want dat betekent in ieder geval geen pijn of angst voor het uitzwaaien van zijn eerste melktandje. 2 juli, de maand verstrijkt, we gaan op vakantie, er zijn hier en daar wat ongemakken als hij aan het eten is. Een afbakbroodje, een korstje of een snoepje, ineens heeft hij er ook last van als hij alleen zijn kiezen gebruikt. Maar ondanks dat je hem af en toe hoort klagen, blijft hij een grote jongen. We waren inmiddels terug. Ruim een maand lat...

Wij gaan volgend jaar mei tegen de lamp aan lopen. Gas en elektriciteit gaat ons, op basis van huidig verbruik en gerekend met de huidige tarieven, 4088 meer kosten per jaar. Ons maandbedrag zou dan met 340 euro verhoogd moeten worden. Dat betekent dat wij ook niet meer kunnen sparen en zuiniger moeten gaan leven. Dit besef, want wij hebben het ontzettend goed met ons salaris en de manier hoe wij nu leven. Dit besef dat er al gezinnen zijn die de eindjes aan elkaar moeten knopen, gezinnen die het al moeilijk hebben, zitten nu nog meer in de penarie door de ene crisis na de andere. Gezinnen welke proberen te vechten om uit de schulden te komen krijgen een enorme lastenpost erbij. Een plaid en pantoffel in de winter extra, minder douchen, of met zijn allen hetzelfde badwater gebruiken, kaarsen als verwarming, koken op een petroleumstelletje of de bbq, minder vlees, minder keuze in eten, niet meer laten bezorgen, het voelt als terug naar basic. Maar maatregelen welke onontkomenlijk ...

Dyordan zat in mijn buik, werd geboren en was net aan het rondkruipen. Maakt niets uit, sinds het allereerste streepje was elke mijlpaal of gelegenheid dat ik weer iets 'zinvols' online tegenkwam, een goede reden om de portemonee en later de creditcard te trekken. Babyboetiekjes, kinderplazas en zelfs Ali express, waren mijn favoriete go-to's. Alles leek handig, onmisbaar of minstens zo belangrijk in het, aankomende, moederschap. Zo kwam ik eens een advertentie tegen van een babyboy op een houten doosje waar binnenin gaatjes zaten, bedoeld voor ieder gewisseld tandje. Natuurlijk was deze facebook advertentie overprized en vond ik hetzelfde artikel, met zelfs dezelfde gecaste personen voor deze reclame advertenties, op Ali express, voor maar één derde van de prijs. Ik kocht het doosje, al wist ik dat het wisselen van tandjes nog wel even op zich zou laten wachten. Sterker nog, zijn eerste tandje was nog niet eens doorgekomen. Meerdere verhuizingen ingepakt en weer meeg...

In ons postzegeltuintje, vergeleken met vrienden en ouders om ons heen, hebben we een stukje gras welke, na de vorige zomer, een fikse dosis liefde nodig heeft. Het zwembad, welke eigenlijk voor 80% van de opgezette weken voor piet snot stond te staan, heeft een flinke afdruk achtergelaten. Inzaaien, ook zo zonde als het jaar erop de groene babyhaartjes weer terug in het holletje worden gedrukt. Het gras om de modderpoel groeit inmiddels alweer gestaag en wordt vergezeld met andere ongewilde bodembedekkers. Ik ben Wendy niet, als ik niet weer wat anders voor ogen had met de tuin. Waarom geen speeltegels? Zijn goed water doorlatend en zachter dan de siertegels, wat mijn voornaamste rede voor een grasmat in eerste instantie was. Maar ja de eigenschappen koel aan de voeten, lekkere geur, groen in de tuin heeft een speeltegel niet. Alhoewel een donkergroene variant een optie zou kunnen zijn. Stabiel voor een zwembad is het in de zomer dan weer wel. Sid zag het alweer gebeuren, help ...

Schoolfotografen, ik heb er ontzag voor, maar aan de andere kant als ouder ben ik soms toch lichtelijk teleurgesteld in het resultaat van de fotograaf. Kan dat wel samen bestaan? Het lijkt mij heel moeilijk om zoveel kinderen tegelijk, achter elkaar, leuk, op de foto te krijgen. Elk kind is anders en reageert anders op je aanwijzingen. Achter elkaar, lopende band, blijf je in je rol om iedereen op de foto te slingeren, met als doel tevreden verzorgers, denk ik. Want tevreden ouders, voogden, opa's, oma's etc, bestellen meer foto's en dat betekent omzet en dus je verdiensten aan deze lange dagen. Alhoewel, zelfs semi ontevreden ouders, like moi, bestellen foto's, want kunnen het niet over het hart verkrijgen een collectors item van jaar 2022 te missen in de schoolfotoreeks. Vroeger waren het soort van mugshots, recht in de camera kijkend, neutrale achtergrond en een bescheiden glimlach. Tegenwoordig is less is more het motto niet meer. Er worden props tevoorschijn...

Gisteren had ik een heeeeeeeele zware dag. Zat zelf niet zo lekker in mijn vel, en alsof ze het aanvoelen, waren de jongens de hele dag 'vervelend'. Ik liep op mijn tandvlees, kort lontje, kon geen gehuil, gejammer en geplaag meer horen of zien. Tegen zeven uur Shayn naar bed gebracht, hoor ik beneden iemand die van de trap af lazert. Paar keer gebonk, dus zal vast het kleinste trapje beneden zijn. Tot het moment van huilen en geschreeuw, had ik nog de goede hoop dat het gebonk van iets anders vandaan kwam. Ayven zet het op een brullen. Alweer hij! Vorige week nam hij de trap ook al als soort van glijbaan, met blauwe ronde plekken op zijn rug, precies waar zijn werveltjes iets boller staan. Sid is gelukkig thuis in de tuin en terwijl ik naar buiten schreeuw vanaf de bovenste verdieping dat Ayven van de trap is gevallen zie ik hem naar binnen snellen. Buiten het huilen van de schrik, geeft hij dit keer geen pijn aan en een ijsje uit de vriezer zorgt ervoor dat zijn tranen als sn...

Ik zit op de bank met Ayven op schoot, tegen mij aangeleund. Bumba staat op, voor Shayn, die inmiddels allang niet meer kijkt, maar Ayven neemt deze rare clown in zich op. Ik heb mijn mobiel inmiddels gepakt en kijk een eigen netflix serie, terwijl ik in Ayven zijn haar aan het kroelen ben. Dyordan staat op de keukenverdieping en kijkt op mij neer op de bank een verdieping lager. 'Mam, wat kijk jij? Kijk je een piemelfilm?' Vraagt hij serieus. Ik leg mijn telefoon weg en kijk hem lachend aan. 'Een wat? Hoe kom je aan deze wijsheden.' Pap staat in de keuken en haakt hier heerlijk op in. 'O, Dyo, kijkt mama dat altijd als ik weg ben?' Dyordan doet mee in de conversatie die een eigen leven begint te leiden. 'Ja, altijd.' Op de vraag waar hij deze term gehoord of gezien heeft, lapt hij er een schoolvriendinnetje bij. Een meisje waarvan we de naam heel vaak horen als hij weer iets nieuws heeft geleerd, wat niet perse geleerd had hoeven worden. De vr...

C liché, maar waar is toch de tijd gebleven. Voordat ik met mijn ogen knipperde had ik een klein babyjongetje in mijn handen. En nu? Als ik alleen al kijk naar de oudste boy, een pientere kleuter die straks alweer naar groep 3 gaat! Je merkt aan zijn manier van communiceren, zijn maniertjes om spelenderwijs al te schrijven en leren lezen, zijn sommetjes, dat hij leren leuk vindt. Dat werkt ook door op ons, want in het dagelijkse leven proberen we dat te stimuleren. Bijvoorbeeld als we aan het winkelen zijn. Dyordan vraagt waar de kruidvat is en of we er bijna zijn, want daar wilden we nog even heen. Ik vertel hem dat we er bijna zijn en ik in de verte de kruidvat al zie. Hij vraagt me waar dan. "Als je Kruidvat zegt, welke letters hoor je dan?" Dyordan herhaald het woord een paar keer en roept dan "De kuh en rrrrr." "Goed zoooo!" Roep ik iets te enthousiast in een overvolle winkelstraat waardoor mensen omkijken. "En waar zie je de kuh en de rrr...