G A A N • M E T • D I E • B A N A A N

 En daar was het geluid weer, net als gisteren. Een doffe plof gevolgd door gehuil van Ayven.  Ik sta in de keuken een cracker te smeren, want de beide heren hebben honger, maar ook al kijkt onze keuken over de woonkamer uit, vanuit dit kraaiennest is helaas niet alles te overzien. De dode hoeken weten ze dan ook veilloos te vinden als ze weer de terrorbroertjes uithangen. Ik snel naar de balustrade en vraag aan Ayven waarom hij huilt. Iets onsamenhangends als in 'Dyodyo, *snik* toel *snik* Aynen' kwam eruit, terwijl ik Dyordan triomfantelijk als een overwinnaar op zijn troon zie zitten. Ik vermoed dat Ayven op de ikea stoel van Dyordan was geklommen ter voorbereiding op de lunch, maar doordat er met grote koeieletters Dyordan op de stoel gestickerd staat, werd deze weer ingevorderd, door Ayven met een licht duwtje te laten wankelen. De doffe plof zou Ayven geweest kunnen zijn die het verloor van de zwaartekracht. Ik schud mijn hoofd, vraag mij af wat ik hier nou weer...

Met kinderen moet je behoorlijk oppassen voor je woorden. Kleine potjes hebben grote oren, deze uitdrukking is er niet voor niets. Met elkaar aan de keukentafel kletsen terwijl de kids lekker aan het spelen zijn voor de tv op een verdieping, van onze splitlevel woning, lager. Denk maar niet dat je uitbarstingen, verbazingen, goed bedoelde adviezen, ongeloof, blijdschap, geheimen of roddels onopgemerkt zijn gebleven. Vaak een paar dagen later krijg je delen van het gesprek voor je voeten. Zo zie je ook veel trekjes terug van jezelf. 'Waar is de tablet mama.' 'In de oplader schat, je kunt hem wel pakken als je wilt.' 'Ik ben je dienstmeid niet...' even voor de record, dit laatste stuk is door Dyordan uitgesproken, maar de copyright ligt bij mama nadat ze de zoveelste taak voor de kids met knippende vingers aan het uitvoeren was, en het gevoel had geen mama te zijn maar de huissloof. O wat erg dit. Hoor je ineens een behoorlijk volwassen woord die waarsc...

Nee, nee en nee, ik wil het niet horen... Doe mijn oren en ogen dicht en roep NANANANANANANANANA. Ik kwam even van mijn pijnlijke luie zwangere gat van de bank af en o o o wat heb ik daar een spijt van. Ik gilde IEKS AHHHH DEZE IS GROOT, OEH, NEE NEEE NEEEEEE, *STOUTE WOORD* *STOUTE WOORD* veelvuldig in herhaling, gepaard met kleine huppelsprongetjes in de lucht en pirouettes. (Spontaan geen last meer van mijn bekken, rug, zenuw in de bil of andere zwangerschapskwaaltjes). Dyordan kijkt mij verbaasd, of was het verschrikt aan, en Ayven begint mee te gillen, terwijl hij niet precies weet waarom. Een vrouw met een sopraan zangstem zou hier jaloers op kunnen zijn. Sinds we in deze nieuwbouwwijk wonen al heel wat van de natuurlijke schoonheid mogen zien of horen. Mega sprinkhanen, torren met tropische kleuren, bevers, vleermuizen en hoor soms zelfs de apen brullen, want als de wind goed staat, kunnen we heel licht de gasten van stichting Aap horen. Maar ook de vele wespen, geen p...

Zulke dagen dat je het gevoel hebt jezelf voorbij te lopen, en aan het einde van zo'n dag op de bank zit, voldaan van alle chaos die je hebt overleeft. Ik heb ze niet zelden, maar heel vaak. Met een gezin van 5, en straks 6 OMG, valt er niet tegen de berg was op te wassen. Gelukkig doen we het met zijn tweeën. De wasmand was leeg, ja 2 dagen geleden, manlief ziet zijn opgevouwen wasje nog in de schone wasmand liggen, want daar hebben we nog geen puf voor gehad. De kasten raken inmiddels leger, de vieze wasmand weer overvoller, de schone nog niet opgeruimd. Chaos in de berging. Voordeel, je doet de deur dicht en de chaos is uit het zicht. Na het douchen had ik energie, en voordat de glimp van het spiekende zonnetje weer voelt als een hittegolf, stort ik mij op de was. Als een walrus plof ik op het droge ernaast, sorteren is namelijk best een dingetje. Vooral omdat iedereen maar zijn kleding in, of nou ja naast, de mand gooit hoe het van het lijf afgetrokken is. Sokken in ee...

Gisteravond weer een lange adem. Onze grote knul presteert het om met allerlei smoesjes steeds uit bed te komen. 21.08 uur gisteren de laatste keer. Toen had hij in zijn nachtluier gepoept. Natuurlijk! Protest poepen noemen we dat, want alle andere opties waren namenlijk al uitgedund, en gescheten had hij al vlak voor zijn bedtijd. 'Mam ik mis woezel, goede pip, panda of ...' welke knuffel van de 100 ook. 'Mam, het is nog licht buiten.' 'Ik heb dorst, mag ik een slokje.' 'Pap, ik lig niet lekker.' 'Ik wil een deken.' Na een deken om hem heen geslagen te hebben, wild trappen, 'Ik wil geen deken!' Iedere avond, hebben wij, denken we, de langste adem. Uiteindelijk gaat hij tussen 21.00 uur en 22.00 uur wel ergens slapen. Onze workout voor vandaag om tig keer de trap op en af te lopen is ook weer gedaan. Rond 8 uur. Bam, deur open. Trippel trappel op de trap, bam deur open. 'Mam, waar is pap!' En de tv gaat aan en hij ko...

'Mam we gaan een verjaardagscake bakken.' Zei mijn zoon vanmiddag toen hij het cakepak in de kast vond, die ik vanmiddag al uit de boodschappentas gevist had en veilig had opgeborgen. Ik smelt, ik ben morgen jarig... Ookal had ik net mijn huishouden helemaal gereed en hoef ik alleen vanavond nog te dweilen en hebben we al een taartje gekocht, ik ging direct overstag. 'Ja is goed, doen we het vanavond als Ayven in bed ligt.' Voor het eten hadden we de spullen al uit de koelkast gehaald om op kamertemperatuur te laten komen. Het duurde even voordat Dyordan door had dat we echt moesten wachten. Als een kind zo blij klom hij na lang wachten, en na het handenwassen natuurlijk, op het aanrecht. Hij zei nog dat hij dit keer zijn handen niet vies wilde laten worden. Wat dat dan zou betekenen voor de rest van alles in zijn omgeving, was mij toen nog niet duidelijk. 'Ik wil het ei doen.' Enige wat ik nog kon uitbrengen was 'zachtjesssssss.' En daar ging...

Ayven stinkie gedaan dus hup, even samen de luier verschonen. Dyordan staat inmiddels trappelend tegen mij aan dat hij heel nodig moet plassen. 'Ga maar vast naar de toilet Dyo, ik kom er zo aan.' Ik hoor hem de 5 treden naar de badkamer nemen en rennen over de overloop. Na een paar seconden. 'o o mama ik heb er een zooitje van gemaakt. Alles is nat.' Ik loop met een inmiddels verschoonde Ayven naar boven waar ik het waterbalet rondom de toiletpot aanschouw. In een plasje ligt een natte onderbroek, aan de onderkant van de toilet druppelt nog wat na in de plas eronder. Pedaalemmer is nat, de zijkant van de wastafel is de dans ook niet ontsprongen en een toiletrol in de voorraad houder is aan een kant doorweekt. Ik zet Ayven op de badmat, doe de deur dicht, want tja wil niet ineens verrast zijn met een kruipende jongeman die van de trappen aflazert. En begin het ergste op te dweilen met wcpapier. Er komt geen einde aan en even denk ik dat de toilet lekt. Wat een ...

Goedemorgen buurtgenoot, goedemorgen chagrijn, goedemorgen verkeers malloot, We kwamen elkaar tegen op de kruising nobelstraat/nobellaan. Zichtbaar geërgerd trapte je op je rem om mij voorrang te verlenen. Immers kwam ik van rechts en zat ik al half op de kruising. Dat je het er eigenlijk niet mee eens was bleek wel aan je opdringerigheid. Het is donker maar kon de haartjes op je gezicht zowat tellen. Je zit in mijn bubbel. Daar word ik ongemakkelijk van. Ik rij inmiddels net aan 30, al best hard als je een zebrapad in een woonwijk nadert, maar dit was een reactie op je pusherige gedrag. Alsof ik je van mij af moest schudden. Ik schrik van mijn snelheid, immers lopen er mensen op straat met hun hondjes, kindjes en hebben we losse huisdieren lopen. Het deert je niets, jij geeft extra gas en passeert mij met een vernietigende blik. Verderop zie ik je vlak voor de diepe drempel op je rem trappen. Als je wat op je achterbank vervoert, moet dat goed in de gordel hebben gezeten...